Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
14
İndirme
3
Geleneksel gemi tasarım süreci tekne formunun modellenmesi ve sonrasında analiz edilmesi adımlarından oluşmaktadır. Bu iteratif süreç, arzu edilen performans değerleri elde edilene kadar formun genellikle deneme yanılma yoluyla değiştirilmesi şeklinde gerçekleşmektedir. Tasarım süresi tasarımcının bilgi birikimine ve tecrübesine bağlı olup ortaya çıkan sonuç genellikle optimum bir gemi formu olmaktan ziyade beklenen performans değerlerini sağlayabilen bir form olmaktadır. Bu makalede, yeni nesil gemi tasarım yöntemlerinden biri olan Simülasyon Yönetimli Tasarım yaklaşımı kullanılarak gemi formu optimizasyonuna yönelik bir çalışma gerçekleştirilmiştir. Buna yönelik olarak CAESES adlı yazılım kullanılarak tam parametrik olarak modellenmiş olan gemi formu NSGA-II genetik algoritması kullanılarak direnç, denizcilik ve kargo hacmi amaç fonksiyonlarını optimize edecek şekilde modifiye edilmiş ve 160 farklı tekne formu türetilmiştir. Bu formlardan stabilite kriterlerine uymayanlar elenerek elverişli formlar ile Pareto-Optimal çözüm kümesi oluşturulmuştur. Çözüm kümesi içindeki formlar farklı önem derecelerine sahip senaryolara göre değerlendirilmiş ve optimum olarak belirlenen formlar başlangıç formu ile karşılaştırılmıştır.
The traditional ship design process consists of the steps of the modeling and subsequent analysis of the ship shape. This iterative process occurs in the form of the change of the form usually through trial error until the desired performance values are obtained. The design time depends on the knowledge and experience of the designer, and the result is usually a form that can provide the expected performance values rather than being an optimal ship shape. In this article, a study was conducted to optimize the shipping shape using the simulation-managed design approach, one of the new generation shipping design methods. For this purpose, the shipping shape, which has been fully parametrically modeled using the CAESES software, has been modified to optimize the objective functions of resistance, maritime and cargo volume using the NSGA-II genetic algorithm, and 160 different shipping shapes have been derived. Those who do not meet the stability criteria from these forms are eliminated and a Pareto-Optimal solution set is created with favourable forms. Forms within the solution set are evaluated according to scenarios with different degrees of importance and optimally determined forms are compared with the starting form.
Traditional ship design process consists of modeling and analyzing the ship form. This iterative process generally occurs in the way of changing the form by trial and error until the desired performance values are achieved. The design time depends on the knowledge and experience of the designer and the result is generally a form that can provide expected performance values rather than an optimum ship form. In this article, a study on optimization of ship form was carried out by using the Simulation Driven Design approach, which is one of the new generation ship design methods. For this purpose, a fully-parametric ship hull form modeled using the software named CAESES was modified to optimize the hull form according to resistance, seakeeping and cargo volume objective functions using the NSGA-II genetic algorithm and 160 alternative hull forms were derived. Pareto-Optimal solution set was created with suitable forms by eliminating the hull forms that not provide the stability criteria. The hull forms in the solution set were evaluated according to scenarios with different severity levels and the optimum hull forms were compared with the initial hull form.
Alan : Fen Bilimleri ve Matematik; Mühendislik
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
