Görüntüleme
131
İndirme
9
Sesli Dinleme
1
Bu çalışma, toplumsal ilişkilerde bireylerin birbirlerine karşı işlemiş olduğu kusurların telafi edilmesi ve bozulan ilişkilerin düzeltilmesinde özür dilemenin ahlâki bir değer olarak anlam ve önemine işaret etmektedir. Her insanın hata yapabileceğinin kabul edilmesi, özür dilemenin bir erdem olarak ortaya çıkmasına zemin hazırlayan en önemli unsurdur. Kişinin hatalı olabileceğini kabul etmesi, kendisini kimseden üstün görmemesi gerektiğini öğretir, bu tür hatalar yapmama konusunda istek ve irade uyandırır. Özür dilemek kişiyi, dürüst olmaya yönlendirdiği gibi başka insanlara değer vermenin, saygılı olmanın gerekliliğini anlatır. Suçlu, kabahatli kişi, olayın olduğu ortam, mağdur ve kusurun durumuna göre farklı şekillerde özür dilendiği görülmektedir. Özür dilenirken kullanılan sözcüklerin ne anlama geldiği, tam olarak özür ifade edip etmediklerine değinilen bu çalışmada, özrün anlamı, ahlâki boyutu ve tövbe ile ilişkisine yer verilmiştir. Özür dilemenin gerekçelerinden söz edilerek, bir özürde bulunması gereken; özür dileme ifadesi, hesap verme, sorumluluğu üstlenme, onarım teklifinde bulunma ve tekrarlanmayacağına dair vaatte bulunma gibi özür dileme stratejilerine değinilmiştir. Dini geleneklerdeki tövbenin özürle benzerliğine vurgu yapılmış, özür ile affetme ilişkisi, tarafların benimsemeleri gereken tutumlar açısından değerlendirilmiştir. Son olarak bir değer ve nezaket kuralı olarak ailede özür dileme eğitiminin nasıl verilmesi gerektiğine ilişkin öneriler sunulmuştur. Özet: Bu çalışma, toplumsal ilişkilerde bireylerin birbirlerine karşı işlemiş olduğu kusurların telafi edilmesi ve bozulan ilişkilerin düzeltilmesinde özür dilemenin ahlâki bir değer olarak anlam ve önemine işaret etmektedir. Her insanın hata yapabileceğinin kabul edilmesi, özür dilemenin bir erdem olarak ortaya çıkmasına zemin hazırlayan en önemli unsurdur. Kişinin hatalı olabileceğini kabul etmesi, kendisini kimseden üstün görmemesi gerektiğini öğretir, bu tür hatalar yapmama konusunda istek ve irade uyandırır. Özür dilemek kişiyi, dürüst olmaya yönlendirdiği gibi başka insanlara değer vermenin, saygılı olmanın gerekliliğini anlatır. Özür dilemek, aslında özür dilemeye neden olan söylem, eylem ve uygulamaların adil, doğru, meşru olmadığını, hata yaptığını kabul etmek demektir. Özür dileyebilmek, öncelikle kişinin insan olduğunun anlaşıldığını gösterir. Her insanın hata edebileceğinin bilinmesini, bizim de hatalı olabileceğimizi kabul ettiğimizi ifade eder. Bu kişiye, kendisini kimseden üstün görmemek gerektiği anlayışını kazandırır. Ayrıca artık böyle hatalar yapmamak konusunda kendisinde bir arzu ve irade uyandırır. Özür dilemek, kişiyi dürüst olmaya zorladığı gibi başka insanlara da değer vermenin, saygılı olmanın gerekliliğini anlatır. Kendisinden özür dilenen kişi, mutlaka saygıdeğer biridir. Saygı gören kişi de mutlaka karşısındakine saygılı olur. Sosyal düzenin ve yaşamın temeli de karşılıklı saygıdır. Özür dileyebilmek, bireyin kendisine bakış açısını olması gereken noktaya çektiği gibi, diğer insanlara saygılı olma anlayışını kazandırarak sosyal düzenin sağlıklı işlemesine zemin hazırlar. Zira özür dileyebilmek aczin itirafı, dürüstlüğün, samimiyetin ifadesidir. Bu yönüyle özür dilemek bir fazilet ve erdemdir. Değerlerin kaybolup bencilliğin ve nihilizmin kuşattığı toplumunun, faziletliler, erdemliler, insanın değerini bilenler haline getirilmesi gerekiyor. İyi ve erdemli insan hiç hata etmeyen değil, işlediği hatadan dolayı özür dileyen ya da o hatayı affettirme yollarını arayan, hatasından dönen kimsedir. Özür dilemenin aslında sadece bir sorumluluk üstenmek değil insanın kendine güveninin de bir göstergesi olarak görmeli, vicdani bir muhasebe ve bir anlamda kişinin kendi kendini yargılaması olduğu da unutulmamalıdır. Başkasının ayağına basan, elbisesini kirleten rahatlıkla özür dileyebilirken, bir insanın hakkını elinden alan, hayatını zehir eden, geleceğini karartan kişinin pişmanlık, telafi, onarımdan oluşan kapsamlı bir özür dileme aklına gelmemektedir. Anne ve baba çocuğuna özür dilemesi gerektiğini söylediğinde, çocukta üzerinde düşünülecek bir süreç başlatılmış olacaktır. Çocuk eğer bunun gerekliliğine işaret eden ebeveyninin önünde özür dilerse bu çocuğun ahlâki eğitiminde önemli bir aşamadır ve o çocuğun söz konusu normları içselleştirdiğini ve bağımsız bir ahlâk muhasebesine giriştiğini gösterir. Çünkü o artık dışardan dikte edilmeden savunduğu bir değerin çiğnendiğini dolayısıyla özür dileme davranışında bulunmak için gerekli motivasyona sahip olduğunu anlar. Özür dilemenin önündeki en büyük engel kibirdir. Kadın erkek ilişkilerinde, kadınların daha kolay özür dileyebildikleri, kadınların erkekler gibi güçsüzlük ve kendilerini küçültme gibi bir anlayışa kapılmadıkları görülebilmektedir. Bir yönetici, bir patron, bir lider, bir başkan astından, emri altındakilerden özür dilediğinde otoritesinin ve saygınlığının azalacağını düşünerek bunu geciktirebilmekte veya yerine getirmemektedir. Ailede erkek, okulda öğretmen, kurumda yönetici, işyerinde patron vb. lider ve otorite sahibi kişiler geçmişi meşrulaştırmak, hataları unutmak ya da reddetmek, ahlâki olarak sorgulanmasını önlemek için yaptıklarını, söylediklerini görkemli gösterme ve kutsama yoluna giderek özür dilemekten imtina ederler. Bu da bize özür dileme anlayışının aileden başlayarak toplumsal bir kültür olarak içselleştirilmesinin önemini anlatır. Bireysel hatalar için günlük yaşamda özür dilendiği gibi kurumsal hatalar ve yaşanan kimi talihsiz olaylar için de özür dilenmelidir. Özür dileme, toplumlar arası ilişkilerde diyalog kültürünün yerleşmesi için uygun bir zeminin oluşturması ve bazı ortak değer ve çıkarların paylaşılması açısından ciddi bir potansiyele sahiptir. Özür dilemek toplumlar arasında hoşgörü, işbirliği ve barış içinde bir arada yaşama kültürünün gelişmesine önemli bir düzeyde katkı yapabilir. Özür gerektiren bir kusur işlendiğinde sadece olanı biteni anlamayı değil, fâilin de mağdurun duygularını ve anlayışını benimseyebilmesi için olay tek taraflı bir bakış açısı ile değil, bütün bir bağlamı ve taraflarıyla değerlendirilmelidir. Özürde; özür dileme ifadesi, hesap verme, sorumluluğu üstlenme, onarım teklifinde bulunma ve tekrarlanmayacağına dair vaatte bulunma gibi özür dileme stratejileri bulunmalıdır. Dini geleneklerdeki tövbe özürle benzerliklere sahiptir. Özür dilenmesi karşısında mağdur affetmekle suçluya karşı olumsuz duygularını azaltmakta ve ilişkiyi onarmaktadır. Özür dileme, mağdur için itibar koruyucu bir eylem olurken hatalı kişi için itibar zedeleyici bir eylem olmaktadır. Affetmek ve hata yapan kişinin itibarını korumak da önemlidir. Kültürel geçmiş gibi cinsiyet de kadın ve erkeklerin farklı özür dileme stratejileri tercih etmelerine sebep olmaktadır. Farklı özür dileme şekilleri yaş, gelir durumu, meslek, etnik köken gibi faktörlerden de etkilenmektedir. Özür dilenecek zamanı, ortamı, muhatabın ruh hali, iyi hesap edilmelidir. Bunlara yeterince özen gösterilmediğinde özür, amacına ulaşmayabilir ve bozulan ilişkiyi düzeltme imkânı kalmaz. Kişinin başkalarına, topluma ve çevresine karşı hata yaparak suçlu duruma düşmüş olabileceğini kabullenmesi ve bu durumda mağdurdan özür dilenmesi gerekliliği, çocuk yaşlarda ailede öğretilmelidir. Çocuk ailesinde ve çevresindeki insanları model alarak hata yaptığında özür dilemeli, kendisine karşı yapılan ve özür dilenilen durumlarda affedici olabilmelidir.
This study points to the meaning and importance of apologizing as a moral value in the correction of the defects that individuals have committed against each other in social relationships and in the correction of the distorted relationships. Accepting that every person can make a mistake is the most important element preparing the ground for apology to appear as a virtue. Accepting that a person can be wrong teaches that he should not see himself superior to anyone, it raises the desire and will to do such mistakes. Apologizing tells the person about the need to value others, to be respected, as it guides him to be honest. The guilty, miserable person, the environment where the incident occurred, the victim and the situation of the defect are seen to be apologized in different ways. In this study, the words used when apologizing mean what exactly apologizing or not, the meaning of apologizing, the moral dimension and the relationship with repentance are included. Speaking of the reasons for apologizing, one must be apologized; apologizing, accounting, taking responsibility, proposing a repair and promising that it will not be repeated. The relationship between forgiveness and forgiveness, which has been emphasized on the similarity of repentance with forgiveness in religious traditions, is assessed in terms of attitudes that the parties should adopt. Finally, it was presented suggestions on how to provide apology education in the family as a rule of value and kindness. Summary: This study points to the meaning and importance of apologizing as a moral value in the correction of the defects that individuals have committed against each other in social relationships and in the correction of the distorted relationships. Accepting that every person can make a mistake is the most important element preparing the ground for apology to appear as a virtue. Accepting that a person can be wrong teaches that he should not see himself superior to anyone, it raises the desire and will to do such mistakes. Apologizing tells the person about the need to value others, to be respected, as it guides him to be honest. Apologizing means acknowledging that the words, actions and practices that actually cause apologizing are not fair, correct, legitimate, and are wrong. To be able to apologize first shows that the person is understood as a human being. It means that everyone knows that we may be wrong, and we accept that we may be wrong. It gives him the insight that he should not be superior to anyone. It also raises a desire and will to no longer make such mistakes. Apologizing tells you about the need to be respected and respected, just as it forces a person to be honest. Whoever asks for forgiveness is a respectful one. Whoever respects it must be respected. The basis of social order and life is mutual respect. Being able to apologize, as the individual draws to the point where the point of view should be for himself, gives the understanding of respect to others, prepares the ground for the healthy process of the social order. Apologizing is an expression of honesty, honesty, and honesty. Apologizing for this is a pleasure and a virtue. The society surrounded by selfishness and nihilism must be transformed into favourites, meritors, who know the value of man. A good and worthy person is not who does no mistake, but who apologizes for his mistake, or who seeks ways to forgive that mistake, who returns from his mistake. In fact, apologizing should not be seen as an indicator of a person’s self-confidence, but also as an accounting of consciousness and, in a sense, the person’s self-righteousness. While the one who puts the foot of someone else can apologize with the comfort that contaminates his clothes, the one who takes away the right of a person, who poisones his life, who shut down his future, does not think of a comprehensive apology consisting of regret, compensation, repair. When a mother and a father say they should apologize to their child, a process to be considered in the child will be started. If the child apologizes before the parent who indicates that it is necessary, it is an important stage in the child’s moral education and shows that the child has internalized the standards concerned and has entered an independent moral accounting. Because he now realizes that he has the necessary motivation to be in apologizing behavior because the value he defends is violated without being dictated from the outside. The greatest obstacle to apologizing is pride. In women's men's relationships, it can be seen that women are easier to apologize, that women do not get into a sense of weakness as men and of self-minorization. A manager, a boss, a leader, a chairman, a man who asks for apologies to those under his command, can or cannot fulfill it, considering that his authority and reputation will be reduced. Man in the family, teacher in the school, manager in the institution, boss in the workplace, etc. Leaders and authorities refuse to legitimize the past, forget or reject errors, do what they do to prevent moral questioning, and continue to apologize in the way of glorifying and blessing. This also tells us the importance of incorporating the sense of apology as a social culture, starting from family. As for individual errors in everyday life, we must apologize for corporate errors and some unfortunate events. Apologies have a serious potential in terms of creating a suitable ground for the establishment of the culture of dialogue in intercommunal relations and sharing some common values and interests. Apologizing can significantly contribute to the development of the culture of living together in tolerance, cooperation and peace among communities. When a defect requires apology is done, it must be assessed not only by an unilateral perspective, but by a whole context and by the sides of the event, in order to be able to understand what is done, but also by the false person to accept the feelings and understanding of the victim. Apologies must include apologies such as apologies, accounting, taking responsibility, making a repair proposal and promising that they will not be repeated. Revenge in religious traditions has similarities with apology. In the face of apologies, the victim with apologies reduces his negative feelings to the guilty and repairs the relationship. Apologizing is an act of protection of reputation for the victim, while it is an act of protection of reputation for the wrong person. It is also important to forgive and protect the reputation of the person who commits mistakes. Like the cultural past, gender also causes women and men to prefer different apology strategies. Different forms of apology are also influenced by factors such as age, income, occupation, ethnic origin. The time to apologize, the environment, the mood of the interlocutor, should be well calculated. When they are not careful enough, apology may not reach its purpose and it is not possible to correct the broken relationship. The need to acknowledge that the person may have committed mistakes against others, society and its surroundings, and in this case to apologize to the victim, should be taught in the family at the age of the child. The child should be able to apologize when the family and people around him make mistakes by taking the model and apologizing in cases against him and apologizing.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
