Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
56
İndirme
10
Bu çalışma 1985-1994 yılları arasında faaliyet gösteren Radikal Demokrat Yeşiller’in kısa ama öncü mücadelesini birincil ve ikincil kaynaklara dayanarak anlatmayı amaçlamaktadır. Yeşil, feminist, LGBTİ, antimilitarist ve ateist grupların bir eylem koalisyonu olan Radikal Demokrat Yeşiller 1980 sonrası siyasal atmosferin bir ürünüdür. Hareketin teorik ve pratik altyapısının oluşturulmasında lider İbrahim Eren’in ağırlığı vardır. Eren’in farklı Avrupa ülkelerinde yaşadığı siyasal ve toplumsal hareketler deneyimleri Radikal hareketin fikren şekillenmesinde ve bir eylem koalisyonuna dönüşmesinde rol oynamıştır. Toplumsal cinsiyet, kent, özgürlükler, anti-militarizm, hayvan hakları gibi alanlarda faaliyet göstermişlerdir. Teorik tartışmalardan ziyade toplumsal hareketlilik, eylemler ve manifestolar öne çıkmaktadır. Yurt çapında örgütlenmenin aracısı olabileceğini düşünerek çıkardıkları Yeşil Barış dergisi 1988-89 yıllarında altı sayı yayınlanabilmiştir. Radikal Demokrat Yeşiller İtalyan Radikalleri ile irtibatta olmuş, isim, ideolojik çerçeve ve hareket biçimi açısından onları örnek almıştır. Radikaller eylemlerle büyüyen bir kitleselleşme peşinde olmamışlar, doğrudan eylemin gücüne inanmışlar ve farklı ezilen grupların birbiriyle dayanışmasını örgütlemeye çalışmışlardır. 1987’de Yeşil Barış Çevre Derneği’ni kurmuşlardır. Farklı grupların eylem koalisyonu olan Radikallerin kurumsallaşma ve partileşme çabaları başarısız olmuştur. Mücadelelerine ve kimliklerine yönelik birçok suçlamayı, fiziksel ve psikolojik saldırıları göğüslemek ve çeşitli bedeller ödemek zorunda kalmışlardır. Siyasal atmosferin değişmesi, yeni toplumsal hareket örgütlerinin ortaya çıkması, Radikaller içindeki farklı bileşenlerin kendi kulvarlarında örgütlenme çabaları hareketin sönümlenmesinde rol oynayacaktır. Radikaller ağırlıklı olarak yeşil hareket ve yeşil siyaset çerçevesinden değerlendirilmiştir. Hareketin oluşum süreci, fikri kaynakları, toplumsal mücadeleleri, partileşme süreci, ulus ötesi aktörlerle ilişkileri ve neden sönümlendiğini incelenmiştir. Söylemleri ve eylemleri pek çok alanda öncüdür, Türkiye’nin o dönemki siyasal ve sosyal dinamiklerine göre oldukça yenidir. Bu öncü yönleri bir yandan daha çok kabul görmelerini ve toplumun ilerici kesiminin dikkatini çekmeye başarırken diğer yandan çıkarılmasıyla baskı ve şiddet görmelerine, toplum nezdinde yalnızlaştırılmalarına sebep olmuştur. Bu çalışma için hareketin lideri İbrahim Eren ve aktivistlerle derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiş, İbrahim Eren’in kişisel arşivi, Radikal Demokratik Bir Yeşil Parti için Program Taslağı, Yeşil Barış dergisi, dönemin Sokak, Nokta, Yeni Gündem, Ağaçkakan ve Üç Ekoloji gibi yayınları ve günlük gazeteleri taranmıştır.
This study aims to describe the short but advanced struggle of the Radical Democratic Greens operating between 1985-1994 based on primary and secondary sources. The Radical Democratic Greens, an action coalition of green, feminist, LGBT, anti-militarist and atheist groups, is a product of the political atmosphere after 1980. In the creation of the theoretical and practical infrastructure of the movement is the weight of the leader Ibrahim Eren. The political and social movements in which Eren lived in different European countries have played a role in the formation of ideas and the transformation of the radical movement into an action coalition. They have been active in areas such as gender, city, freedoms, anti-militarism, animal rights. Instead of theoretical discussions, social mobility, actions and manifestations are highlighted. The Greek Peace magazine, which they have published in the years 1988-89, could be published in six numbers. The Radical Democratic Greens have been in contact with the Italian Radicals, taking them as an example in terms of their name, ideological framework and form of movement. The radicals did not pursue an increasing massimization by action, they believed directly in the power of action and tried to organize the solidarity of different repressed groups with each other. In 1987 they founded the Green Peace Environment Association. The efforts of organizing and partializing the Radicals, the action coalition of different groups, have failed. Many accusations against their struggles and identities, physical and psychological attacks, and various fees, they have been forced. The change in the political atmosphere, the emergence of new organizations of social movement, the efforts to organize the different components within the Radicals in their own columns will play a role in the dismantling of the movement. Radicals were primarily assessed by the Green Movement and the Green Policy Framework. The movement has studied the formation process, the intellectual resources, the social struggles, the process of partialization, the relations with transnational actors and why it has disappeared. His speeches and actions are in advance in many areas, and it is quite new in terms of the political and social dynamics of Turkey at that time. These advanced aspects, on the one hand, have made them more accepted and succeeded in attracting the attention of the advanced part of society, while on the other hand, they have seen pressure and violence, and they have been isolated in the community. For this study, deep discussions were conducted with the leader of the movement Ibrahim Eren and activists, the personal archive of Ibrahim Eren, the draft program for a radical Democratic Green Party, the Green Peace magazine, the street of the period, the point, the new agenda, the tree cave and the three ecology, and daily newspapers were scanned.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
