Özet:

İslam dünyasında hem kelamî hem de sufî gelenek içerisinde önemli bir yere sahip olan Gazâlî, Orta Çağ Avrupa’sında da dönemin önde gelen teolog ve filozofları tarafından tanınan bir düşünürdür. XI. yüzyılda Batı’da başlayan çeviri hareketleriyle, öncelikle tıp ve astronomiyle alakalı eserler, daha sonra ise felsefî/teolojik eserler Latinceye çevrilmiştir. Gazâlî’nin Makâsıdu’l-Felâsife adlı eseri de XII. yüzyılın üçüncü çeyreğinde, Gundissalinus tarafından De philosophorum intentionibus adıyla Latinceye aktarılmıştır. Nitekim Gazâlî, Makâsıdu’l-Felâsife’ye yazmış olduğu mukaddimede filozofların görüşlerinin bir panoramasını çizeceğini ifade etmektedir. Haha sonra kaleme almış olduğu Tehâfutu’l-Felâsife adlı eserde Gazâlî, filozofların düşüncelerini sert bir eleştiriye tabi tutmuştur. Her ne kadar İslam dünyasında filozofları eleştiren bir Gazâlî imajı hakim olmuşsa da bunun aksine, Orta Çağ Avrupa’sında, filozofları takip eden bir Gazâlî algısı hakim olmuştur. Bu çalışmamızda, birbirinden farklı iki algının kaynağı meselesini ele alacak ve bunun nedenini ortaya koyacağız.

Anahtar Kelimeler: