Özet:

Amaç: Diyabet tanıdan itibaren ömür boyu disiplinli tedavi ve takip gerektirmektedir. Glisemik kontrol ve A1C hedeflerine ulaşım, komplikasyonları engelleme adına en önemli adımdır. Kısa dönem öncesinde diyabet polikliniğimize başvuran ve takibi yapılan Tip 2 diyabetli 100 olgumuzun durumu ve tedavideki davranış özelliklerimizi belirlemek istedik. Gereç ve Yöntemler: En az beş yıldır takibi olan tip 2 diyabetli bireyler kesitsel olarak çalışmaya dahil edilmiş; Hastaların rastgele belirlenen “önceki” ve “sonraki” kontrol gelişinde en az üç aylık metabolik durumları ve komplikasyonları değerlendirilmiştir. Bulgular: Olguların 59’u erkek, 41’i kadındı. Yaş ortalaması 58, diyabet süresi 10,5 yıl, VKİ 29 kg/m2 idi. Değerlendirme süresi ortalama 9,5 ay saptandı. Öncesi gelişde açlık KŞ 150 mg/dL, tokluk KŞ 226 mg/dL, A1C 7,7; A1C ≤7 olan hasta oranı %44’dü. Sonrası gelişde açlık KŞ 139 mg/dL, tokluk KŞ 207 mg/dL, A1C 7,3; A1C ≤7 olan hasta oranı %53’dü. Bu verileri kıyasladığımızda istatistiksel açıdan anlamlıydı. Total kolesterol 196 mg/dL, trigliserid 182 mg/dL, HDL-kol 45 mg/dL, LDL-kol 118 mg/dL bulundu. Diyabetik nefropati 37(%37), nöropati 28(%28), retinopati 23(%23), koroner arter hastalığu 34(%34), hipertansiyon 68 (%68) olguda saptanmıştır. Tedavi olarak olguların %90’ı metformin, %10’u sülfonilüre, %12’si glinid, %36’sı DPP4 inhibitörü, %4’ü glitazon, %1’i GLP1 analoğu ve %59’u insulin tedavisi almaktaydı. İnsulin tedavisi görenlerin %16’sı oral antidiyabetik + bazal insulin, %43’ü intensif insulin almaktaydı. Sonraki kontrollerinde %57 olgunun tedavisi değiştirilmiştir. Hastaların 15’ine DPP4 inhibitörü, 2’sine SÜ, 4’üne metformin, 5’ine GLP1 analoğu, 27’sine insulin tedavisi başlanmıştır. Sonuç: Polikliniğimizin tip 2 diyabetli bireylerde glukoz ve A1C hedeflerine ulaşım açısından iyi bir konumda olduğu; hedefe ulaşımda özellikle erken kombinasyon ve zamanında insulinizasyonun önemli rol oynadığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler: