ASOS INDEKS
Sivil toplum kuruluşlarının (STK’ların) sayısı ve bununla birlikte bu kuruluşların devletler ile olan münasebetleri de artmaktadır. Bu süreçte STK’lar devletlerin dış politikasını etkilemeye çalıştıkları gibi devletler de dış politikalarında bu kuruluşları birer araç olarak kullanabilmektedir. Özellikle dış politikanın hedefi doğrultusunda tecrübe sahibi STK’ların sürece dahil edilmesi, dış politikanın uygulanmasında kolaylaştırıcı olabilmektedir. Bu çalışmanın amacı Afrika Açılımı bağlamında Somali’ye yönelik dış politikasında Türkiye’nin STK’ları sürece nasıl dahil ettiğini göstermektir. Bu amaçla Somali’de 2011 yılında vuku bulan şiddetli kıtlık vakası özelinde analiz gerçekleştirilmiştir. Nitel yöntem kullanılan bu çalışmada Türkiye Cumhuriyeti resmî kurumlarının ve bazı STK’ların raporları başta olmak üzere ilgili bilimsel yayınlar, raporlar ve haber yazıları aracılığıyla veriler toplanmıştır. Elde edilen bulgular ışığında 2011 kıtlık vakası özelinde Türkiye’nin Somali’ye yönelik dış politikasında STK’ların tamamlayıcı unsur oldukları ve sürecin başarıya ulaştığı gözlemlenmiştir. Ayrıca Türkiye’nin söz konusu dış politikasının kendine has bir anlayışla gerçekleştirildiği tespit edilmiştir.
The number of civil society organizations (non-governmental organizations/NGOs) and their relations with states have been increasing. In this process, NGOs try to influence the foreign policy of states, and states can use these organizations as tools in their foreign policies. Especially the inclusion of experienced NGOs in the process in line with the goal of foreign policy can facilitate the implementation of foreign policy. The aim of this study is to show how Türkiye has instrumentalized NGOs in its foreign policy towards Somalia in the context of the African Opening. For this purpose, the severe famine that occurred in Somalia in 2011 has been analyzed. In this qualitative study, data have been collected through relevant scientific publications, reports and news articles, especially the reports of the official institutions of the Republic of Türkiye and NGOs. In the light of the findings, it is observed that Türkiye has instrumentalized NGOs in its foreign policy towards Somalia during the 2011 famine and the process has been successful. In addition, it has been determined that Turkey’s foreign policy during the 2011 famine was realized with a unique understanding.
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
