Görüntüleme
61
İndirme
9
Bu makalede İzmirli İsmail Hakkı’nın (ö. 1946) kötülük problemiyle ilgili iddiaları tahlil edilecektir. Öncelikle İzmirli’den ve onun ilmî metodolojisinden bahsedilecek sonra İzmirli açısından kelâmî anlamda kötü olarak kabul edilebilecek olay ve olgular sınıflandırılacaktır. Ardından bu kötülüklere karşı onun tercih ettiği çözüm yolları, onun eserleri merkeze alınarak tartışılacaktır. Eserde teodise ile ilgili ana konuyu ilahi inâyet tasavvuru oluşturmaktadır. Bu teodiseye göre kötülükler Allah’a isnat edilemez. Bunun sebebi Allah’ın evrende hâkim kıldığı düzenli sistemdir. İzmirli’nin bu husustaki temel tezi, evrende var olan düzene tâbi olunduğu sürece hiçbir kötü olgu ve olayla karşılaşılmayacak olmasıdır. Kötülükler, insanların cüz’î iradelerine dayanarak kötü fiillere yönelmesiyle ortaya çıkmıştır. O halde düşünüre göre kötülüklerin kaynağı insandır. Düşünürün bu husustaki görüşleri ve kötülükleri Allah’tan kaldırıp insana hamlederken nasıl bir yol izlediği bu çalışmanın temel konusunu teşkil edecektir.
This study analyzed Izmirli Ismail Haqqi’s main arguments about the problem of evil. First, Haqqi’s life and his scientific methodology were examined, and then, the cases that can be accepted as kalām evil were classified as per his understandings. Further, some of his results and solutions of the problem of evil and theodicy were highlighted. The basic viewpoint of theodicy in his work constituted a form of "divine grace." In particular, this theory asserted that evil things can never be attributed to God whose governance of the universe is regular and just. According to Haqqi, no evil phenomenon will be encountered when this mode of interpretation is applied. For Haqqi, evil emerges when people volitionally turn to wrong deeds. Hence, according to him, the source of evil is humanity itself.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
