Görüntüleme
14
İndirme
1
XX. yüzyılda, çok sayıda toplu katliam yaşanmıştır. Toplumsal ayrışmanın kaçınılmaz sonucu olarak yaşanan bu katliamlarda milyonlarca insan ölmüş, yaşanan dramların bireyler üzerindeki travmatik etkisi kuşaklar arası aktarımla toplumsal belleğe kazınmıştır. Bu geniş ölçekli şiddet eylemlerinden biri de hiç şüphesiz Ruanda soykırımıdır. Sömürgeci ve yerel güçlerin etkisiyle tırmanan toplumsal kamplaşma bir iç savaşa evrilmiş, sonuç olarak Ruanda'nın halklarından olan Hutuların diğer Ruandalılar Tutsileri ve Twaları hedef alan kanlı şiddet eylemleri gerçekleştirmişlerdir. Bu şiddet eylemleri sonucunda yaklaşık yüz gün içinde 800.000 kişi hayatını kaybetmiştir. 1994 yılında yaşanan bu vahşet, sosyolojik, antropolojik, politik ve edebi birçok çalışmanın konusu olmuştur. Ruanda soykırımını bireysel ve toplumsal travma ve bellek ekseninde ele alması bakımından Belçikalı çizer Jean-Philippe Stassen'in Déogratias (2000) adlı eseri de önemlidir. Eserde soykırım süreci, tanık olduğu insanlık dışı olayların ardından ölümcül bir deliliğe tutulan genç Hutu Déogratias'ın gözünden anlatılır. Zamansal düzlem olarak soykırımın hemen sonrasında başlayan bu anlatıda zihinsel geri dönüşlere sıklıkla yer verilir. Gerçek tanıklıkların derlenmesiyle kaleme alınan bu kurgusal eserde, çizer Stassen söylenmesi mümkün olmayan, resmi tarih anlatılarında yer almayanları bir “bellek ödevi” bilinciyle aktarır. “Soykırımı ve sonuçlarını içeriden görmek” fikrinden yola çıkan Stassen'in karşılaştığı sorunsal şudur: kelimelere dökülmesi imkansız olan bu insanlık dramını çizgi ve resimlerle nasıl anlatmak gerekir? Bu çalışmada Stassen'in grafik romanı Déogratias tarih ve belleğin çizgisel temsilleri ekseninde ele alınacaktır.
The XX. During the century, many massacres have occurred. These massacres, which are the inevitable result of social separation, have killed millions of people, and the traumatic effects of the tragic events on individuals have grown into social memory through intergenerational transmission. One of these large-scale violent acts is undoubtedly the Rwanda genocide. The social campsite, rising under the influence of the colonial and local powers, has evolved into a civil war, resulting in the bloody violent acts targeting the other Ruandese Houths, the people of Rwanda. As a result of this violence, about 800,000 people have died in about a hundred days. This brutality in 1994 has been the subject of many sociological, anthropological, political and literary studies. The work of the Belgian painter Jean-PhilippeStassen, “Déogratias” (2000), is also important to address the Rwanda genocide in the individual and social subtrahism and memory axis. The genocide process is described in the eyes of the young HutuDéogratias, who was trapped in a deadly madness after the unhuman events he witnessed. In this story, which begins immediately after the genocide as a temporary flat, mental regrets are often placed. In this fictional work, which is painted with the collection of real witnesses, the painter Stassen translates those who are not included in the official historical stories with a consciousness of a "memotion task" which is impossible to say. The problem that Stassen faces from the idea of “to see the genocide and its consequences from inside” is: how can we describe this human drama, which is impossible to be thrown into words, with charts and pictures? In this study, Stassen’s graphic novel Déogratiastarih and the linear representations of memory will be discussed in the axis.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Mimarlık, Planlama ve Tasarım; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
