Görüntüleme
6
İndirme
1
Ailelerin şekillenmesinde kritik bir role sahip olan evlilik, çok boyutlu biyopsikososyal bir yapı ile karakterizedir. Sağlıklı evliliklerin gelişmesi, evlilik doyumunun sağlanması ve çiftler arası uyumun güçlenmesi için evlilik ile ilişkili çok boyutlu yapıyı oluşturan psikolojik mekanizmaların anlaşılması önem arz etmektedir. Bu doğrultuda çalışmanın temel amacı, evli olmayan bireylerin sahip olduğu bağlanma stillerinin evlilik kaygılarını ne düzeyde yordadığını incelemektir. Çalışmanın diğer amacı bekâr bireylerin yaşadıkları evlilik kaygısı ile bağlanma stillerinin bazı demografik değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığının araştırılmasıdır. Nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama desenine uygun olarak yürütülen bu araştırmada, kolayda örnekleme yöntemiyle 18 yaş üstü 412 (%59.2’si kadın, %40.8.8’i erkek, yaş ort.=25.07, ±4.92) bekâr kişiye ulaşılmıştır. Analiz sonucunda, evlilik kaygısını açıklamaya dönük kurulan modelin anlamlı olduğu ve toplam varyansın %26’sını açıkladığı tespit edilmiş (R=.51, R2=.26, F(1,408)= 109.18, p<.01). Ayrıca evlilik kaygısı ve bağlanma stillerinde katılımcıların cinsiyet ve romantik ilişki durumlarına göre farklılaşma gözlenirken sahip oldukları diğer sosyo-demografik özellikler (yaş, eğitim durumu, gelir düzeyi, yerleşim yeri, anne/baba tutumları) açısından anlamlı farklılık bulunmamıştır. Çalışma, evli olmayan bireylerin bağlanma stillerinin evlilik kaygısı üzerinde etkili olduğunu göstermektedir. Bu sonuçların evlilik kaygısıyla işlevsizleşen rollerin fark edilmesi ve evlilik kaygısına yönelik erken müdahale çalışmalarının geliştirilmesi bağlamında kaynaklık teşkil edeceği değerlendirilmektedir.
Marriage has a critical role in shaping families and is characterized by a multidimensional biopsychosocial structure. Understanding the psychological mechanisms that create this marriage-related multidimensional structure is crucial for healthy marriages, ensuring marriage satisfaction, and increasing couple compatibility. In this regard, this study primarily aimed to investigate whether a single individual’s attachment style would predict marriage anxiety. Another aim of this study was to examine whether marriage anxiety and attachment styles are affected by several demographical variables. In this study, which used the quantitative research method of a correlational survey pattern, 412 single adults over 18 years of age (59.2% female, 40.8% male, mean age=25.07, ±4.92) were surveyed with the convenience sampling method. Analysis of the data revealed that the model developed to explain marriage anxiety was significant and explained 26% of the total variance (R=.51, R2=.26, F(1,408)= 109.18, p<.01). Furthermore, while it was found that there was a difference in marital anxiety and attachment styles by sex and romantic relationship status of the participants, no significant difference was found regarding their other socio-demographic characteristics (age, educational level, income level, residing place, mother/father attitudes). The results of this research demonstrate that attachment styles of unmarried individuals are effective in predicting marital anxiety. It is believed that this study can serve as a foundation for understanding the nonfunctionalized roles due to marriage anxiety and developing early intervention studies for marriage anxiety.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
