Özet:

Alan kullanımındaki sürdürülebilirliğin bileşenlerinden olan alan uygunluk analizi, ancak doğal ve kültürel potansiyelin saptanması ve ekolojik yapıya uygun bir alan kullanımının ortaya konması ile mümkündür. Araştırma yöntemi için, McHarg (1963), Kiemsted (1967) ve Dearinger (1972)’nin ekolojik kapsamlı alan kullanımı üzerine geliştirdikleri peyzaj değerlendirme yöntemleri incelenmiştir. Oluşturulan karma bir yönteme dayanarak Erdemli kentinin alan kullanımı uygunluk analizi yapılmıştır. Kentin araştırmaya konu olan tarım, kentleşme, kıyı rekreasyonu, orman ve koruma alanlarından oluşan karakteristik özellikleri, 1/30 000 ölçekli haritalama çalışmaları ile ortaya konmuştur. Belirlenen bu özelliklerle, kentin mücavir alan kapsamında, ekolojik sürdürülebilirlik ilkeler doğrultusunda öneri optimal alan kullanımı ortaya konmuştur. Analiz sonuçlarına göre, araştırma alanında (yaklaşık 46 000 da) tarım, orman, kentsel gelişim ve koruma alanları için önerilen alanların oranı, sırasıyla, % 22,75, % 36,85, % 12,75, % 20 olmuştur. Önerilen optimal alan kullanımı ile mevcut alan kullanım durumu karşılaştırıldığında, kentin araştırmaya konu olan karakteristik özellikleri kapsamında mevcut kullanımların sürdürülebilir alan kullanımı bulgularıyla paralellik göstermediği tespit edilmiştir. Tarıma elverişli kıyı bölgesi, ağırlıklı olarak, yerleşim, sanayi ve ulaşım için kullanılmıştır. Alanın kuzeyinde yer alan taşlık, kayalık ve orman alanlarının ise tarım alanları olarak değerlendirildiği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler: