Özet:

Amaç: Duygusal okuryazarlık; bireyin kendisinin ve başkalarının duygularını sağlıklı bir şekilde tanıma, anlama ve bu duygulara karşılık verme yeteneğidir. Ebelerin bakım verdikleri bireyin duygusal gereksinimlerine duyarlı olması, fark edebilmesi ve uygun yaklaşımlarda bulunulabilmesi için duy­gularını tanıyan, yöneten, ilişkilerini kontrol edebilen, sorunlarıyla etkin baş edebilen, çevresi ile anlamlı ilişkiler kurabilen meslek profesyonelleri olmaları önemlidir. Araştırma ebelik öğrencilerinin duygusal okuryazarlık düzeyleri ve iletişim becerileri arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı nitelikteki araştırmanın örneklemini Sivas (%40.7), Malatya (%29.3) ve Tokat’ta (%30.9) bulunan üç üniversitenin ebelik bölümünde öğrenim görmekte olan, çalışmaya katılmayı kabul eden 646 öğrenci oluşturmuştur. Veriler Kişisel Bilgi Formu, Duygusal Okuryazarlık Ölçeği (DOYÖ), İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeği (İBDÖ) ile toplanmıştır. Verilerin analizinde yüzdelik dağılım, ortalama, standart sapma ve,tek yünlü vayans analizi, Pearson korelasyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Öğrencilerin yaş ortalaması 20,4±1,65’tir. Araştırma sonucunda öğrencilerin toplam DOYÖ puan ortalamasının 122,8±25,98 (orta düzeyde), toplam İBDÖ puan ortalamasının 102,7±13,09 (yüksek düzeyde) olduğu bulunmuştur. Öğrencilerin toplam DOYÖ ve İBDÖ puanları arasında pozitif yönde anlamlı ilişki olduğu (r=0.532; p=0.000) saptanmıştır. Sonuç: Öğrencilerin duygusal okuryazarlık düzeyleri orta, iletişim becerileri yüksek düzeydedir ve duygusal okuryazarlık düzeyleri arttıkça iletişim becerileri de artmaktadır. Henüz öğrencilik yaşantısı içinde olan ebe adaylarının duygusal okuryazarlıklarını geliştirecek programların oluşturulması gelecekte kendisinin ve başkalarının duygularını tanıyıp yönetebilen, empati yapabilen, güçlü iletişim becerileri olan ebelerin yetişmesi açısından önem taşımaktadır.

Anahtar Kelimeler: