Özet:

Avrupa 'da 19. yüzyılda bir yandan Antik Yunan ve Roma kültürünü bir evrensel değerler bütünü ve Avrupa uygar­lığının temeli olarak tanımlayan yaklaşımın göstergesi olarak, bu dönem eserlerinin ağırlıklı olarak sergilendi­ği müzeler gelişirken, bir yandan da Avrupa'nın yerel kırsal kimliğini vurgulamak amacıyla, seçilmiş çiftçi evle­rinin sökülüp taşınarak doğal bir ortamda tekrar kurulmasıyla açık hava köy müzeleri kurulmaya başlamıştır. Bu tür "açık hava köy müzesi” yaklaşımı, ilk aşamada tarihöncesi kazılarının sergilenmesinde de bir model ola­rak kullanılmış, ancak 20. yüzyılın ortalarından beri arkeolojik içerikli açık hava müzeleri ile köy müzeleri ayrış­maya başlamıştır. Giderek her bir kazı yeri için ayrı bir uygulamanın gerekli olduğu anlaşıldığı için bu alanda­ki müzeler çeşitlenmiştir. Her ne kadar bu makalede Avrupa'da sayısı yüzleri, küresel boyutta binleri bulan tarih­öncesi açık hava müzeleri, belirli bir sınıflandırma kurgusu içinde ele alınmışsa da, her bir müzenin farklı bir uygulama yöntemini oluşturduğu da göz ardı edilmemelidir.

Anahtar Kelimeler: