Bu çalışmanın amacı COVID-19 pandemisinde çocukların davranışsal ve duygusal tepkileri, korkuları ve korkularının kaynakları hakkında bilgi edinmektir. Bu amaç doğrultusunda nitel araştırma yaklaşımlarından olgu bilim (fenomenoloji) deseninden faydalanılmıştır. Çalışmanın katılımcıları Ankara ilinden ölçüt ve kartopu örnekleme tekniğiyle seçilen; okul öncesi ya da ilkokul çağında çocuğuyla birlikte yaşayan 13 ebeveyn olmuştur. Ebeveynler çocuklarında davranışsal ve duygusal değişikliklerin daha çok olumsuz yönde olduğunu ifade etmişlerdir. Ebeveynler, davranış değişiklikleri boyutunda, çocuklarında gözlemledikleri uyku/yeme bozukluklarından ve ekran karşısında uzun süre kalmadan; duygusal değişiklikler boyutunda ise daha çok olumsuz duygulardan (korku, kaygı, endişe, üzüntü) bahsetmişlerdir. Bu çalışmanın temel amaçlarından biri çocukların pandemide korkularını ve korku kaynaklarını tespit etmek olduğundan; ebeveynlere çocuklarının pandemi öncesi ve sırasındaki korkuları sorulmuştur. Ebeveynler pandemi öncesi için gelişimsel korkulardan (şimşek/gök gürültüsü vb.); pandemi sırasında ise doğrudan (ölüm korkusu, virüs/mikrop korkusu ve aileden birinin hastalanması/ölmesi korkusu) ve dolaylı olarak pandemi ile ilgili korkulardan (dışarı çıkma korkusu, dışarıdan gelen paketlere dokunma korkusu, gece yalnız uyuma korkusu ve soğuk korkusu) bahsetmişlerdir. Çocukların korkularının kaynakları Rachman’ın Üç Yol Kuramı’na (model alma, olumsuz bilgi aktarımı ve doğrudan deneyim) göre incelenmiştir. Model alma deneyimleri ebeveynlerinin duygusal ve davranışsal tepkilerine, olumsuz bilgi aktarımı deneyimleri pandemi boyunca çocukların bilgi kaynakları ve aktarılan bilgi içeriğine ve son olarak pandemiye ilişkin doğrudan deneyimleri ise ailenin ekonomik zorluk yaşaması ya da yakınların Covid 19 virüsüne yakalanmalarına göre ele alınmıştır. Ebeveyn görüşlerine göre çocukların korku ediniminde doğrudan deneyimlerinin etkisinin doğrudan olmayan deneyimlerine göre daha az olduğu sonucu değerlendirilmiştir. Bulgular ilgili alan yazın çerçevesinde tartışılmıştır.
Bu çalışmanın amacı COVID-19 pandemisinde çocukların davranışsal ve duygusal tepkileri, korkuları ve korkularının kaynakları hakkında bilgi edinmektir. Bu amaç doğrultusunda nitel araştırma yaklaşımlarından olgu bilim (fenomenoloji) deseninden faydalanılmıştır. Çalışmanın katılımcıları Ankara ilinden ölçüt ve kartopu örnekleme tekniğiyle seçilen; okul öncesi ya da ilkokul çağında çocuğuyla birlikte yaşayan 13 ebeveyn olmuştur. Ebeveynler çocuklarında davranışsal ve duygusal değişikliklerin daha çok olumsuz yönde olduğunu ifade etmişlerdir. Ebeveynler, davranış değişiklikleri boyutunda, çocuklarında gözlemledikleri uyku/yeme bozukluklarından ve ekran karşısında uzun süre kalmadan; duygusal değişiklikler boyutunda ise daha çok olumsuz duygulardan (korku, kaygı, endişe, üzüntü) bahsetmişlerdir. Bu çalışmanın temel amaçlarından biri çocukların pandemide korkularını ve korku kaynaklarını tespit etmek olduğundan; ebeveynlere çocuklarının pandemi öncesi ve sırasındaki korkuları sorulmuştur. Ebeveynler pandemi öncesi için gelişimsel korkulardan (şimşek/gök gürültüsü vb.); pandemi sırasında ise doğrudan (ölüm korkusu, virüs/mikrop korkusu ve aileden birinin hastalanması/ölmesi korkusu) ve dolaylı olarak pandemi ile ilgili korkulardan (dışarı çıkma korkusu, dışarıdan gelen paketlere dokunma korkusu, gece yalnız uyuma korkusu ve soğuk korkusu) bahsetmişlerdir. Çocukların korkularının kaynakları Rachman’ın Üç Yol Kuramı’na (model alma, olumsuz bilgi aktarımı ve doğrudan deneyim) göre incelenmiştir. Model alma deneyimleri ebeveynlerinin duygusal ve davranışsal tepkilerine, olumsuz bilgi aktarımı deneyimleri pandemi boyunca çocukların bilgi kaynakları ve aktarılan bilgi içeriğine ve son olarak pandemiye ilişkin doğrudan deneyimleri ise ailenin ekonomik zorluk yaşaması ya da yakınların Covid 19 virüsüne yakalanmalarına göre ele alınmıştır. Ebeveyn görüşlerine göre çocukların korku ediniminde doğrudan deneyimlerinin etkisinin doğrudan olmayan deneyimlerine göre daha az olduğu sonucu değerlendirilmiştir. Bulgular ilgili alan yazın çerçevesinde tartışılmıştır.
The aim of this study is to learn about the sources of children’s behavioral and emotional reactions, fears and fears in the COVID-19 pandemic. For this purpose, the quality research approaches have been used by the factual science (fenomenology) pattern. The participants of the study were 13 parents who lived with their child in the pre-school or primary school age, selected by measurement and cartridge sampling technique from the province of Ankara. Parents have expressed that behavioral and emotional changes in their children are more negative. Parents talked more about the size of behavior changes, the sleep/food disorders they observe in their children and the length of stay in front of the screen, and the size of emotional changes more about negative emotions (fear, anxiety, anxiety, sadness). As one of the main objectives of this study is to identify children’s fears and sources of fear, parents are asked about their children’s fears before and after the pandemic. Parents from developmental fears for the pre-pandemic (stink/heaven noise etc. In the pandemic period, they discussed directly (fear of death, fear of viruses/micropes and fear of a family’s disease/death) and indirectly fears related to the pandemic (fear of getting out, fear of touching outgoing packages, fear of sleeping alone at night, and fear of cold). The sources of children’s fears are studied according to Rachman’s Three Ways Theory (modeling, negative information transfer, and direct experience). The modeling experiences were addressed to the emotional and behavioral reactions of the parents, the negative information transfer experiences to the information resources and the information content transmitted by the children throughout the pandemic and, finally, the direct experiences related to the pandemic were based on the family's economic difficulties or the relatives who were infected with the Covid 19 virus. According to the opinions of the parents, the result was estimated that the effect of their experiences directly on the child’s fear acquisition was less than the effect of their non-direct experiences. The results were discussed in the framework of summer.
Alan : Eğitim Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|