Views
14
Downloands
8
Kazakistan, Kırgızistan, Özbekistan, Türkmenistan ve Tacikistan, 20. yüzyılın sonlarına doğru ortak çıkarlarını ve egemenliklerini korumak gibi nedenlerden dolayı çeşitli bölgesel işbirliklerinin içinde olmuşlardır. Sözü geçen ülkelerin liderlerinin yıllar itibariyle daha sıkı politika koordinasyonu yapmaları ve daha gelişmiş, hukuk temelli ve yapısal bir bütünleşme için uğraşmalarından dolayı 21. yüzyılda da bölgesel bütünleşme konusunun popüler olmaya devam edeceği görülmektedir. Ancak, Orta Asya devletleri bölgesel bir birlik kurma anlayış ve beklentisine sahip olmalarına rağmen şimdiye kadar pratik ve somut sonuçları olan bir birlik kuramadılar. Bu nedenle bu makalenin amacı, öncelikli olarak bölge perspektifi ile Orta Asya devletleri arasındaki bütünleşme süreçlerini analiz etmek, akabinde faydalı bir rehber olma ihtimalinden dolayı Güneydoğu Asya Ülkeleri Birliği (ASEAN) modelini Orta Asya devletlerine sunmaktır. Orta Asya devletleri bölgesel bir entegrasyon kurmak için coğrafi, dilsel, tarihi, kültürel ve ekonomik bağlara sahiptirler. Bu çalışma şunu iddia etmektedir: Özellikle coğrafi ve kültürel özellikleri göz önünde bulundurulduğu takdirde, ASEAN tecrübesi Orta Asya’da bir birlik kurulması için bir örnek olabilir. Bunların dışında, Orta Asya devletlerinin ASEAN ülkeleriyle benzer ekonomik, sınır, su, askeri çatışma ve etnik sorunlar yaşamaları da çalışmanın iddiasını güçlendirmektedir. Bu bağlamda, açıklığa kavuşturulması gereken üç husus vardır: Birincisi, bölge kavramının anlamı, ikincisi, Orta Asya devletlerinin henüz sürdürülebilir bir bölgesel birlik oluşturamama nedenleri ve son olarak ASEAN bütünleşme modelinin neden uygun olduğu hususlarıdır.
Kazakhstan, Kyrgyzstan, Uzbekistan, Turkmenistan and Tajikistan have attempted to participate in regional cooperations to serve a variety of purposes of securing their common interest and preserving their new sovereignty in the late 20th century. Establishing regional integration for these states seems popular to continue in the twenty-first century as the leaders of these republics are coordinating policies more frequently and thriving to search ways to consolidate a more developed, law-based and structured regional union. However, although they had already had the understanding and expectation to establish a regional union, they could not establish one which may hitherto bring about practical results and concrete outcomes. Thus, the aim of this article is first to analyze the integration process of Central Asian countries with a regional perspective, and then to purpose a model of Association of the Southeast Asian Nations (ASEAN) to these countries as it may offer useful guidance for them. Central Asia states have geographic, linguistic, historical, cultural and economic affinities for regional integration. The study claims that though limited similarities, the ASEAN experience can be as an example for the Central Asia region due to the components of especially geographical affinity and cultural convergence. Not only the aforementioned components but also having similar issues of economic depression, boundary and water problems, armed conflicts and unresolved interethnic matters with Southeast Asian countries may be examples for strengthening the study’s claim. In this article, there are three themes to be elucidated: first, the meaning of region concept, second, the reasons why these republics have not yet established a sustainable regional union, and finally why the ASEAN integration model is appropriate.
Field : Eğitim Bilimleri; Güzel Sanatlar; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
