Özet:

Giriş: Klinik eğitimlerin, hemşirelik mesleği için uygun ve yeterli nitelikte rol model olan, mesleki bilgi-beceriye sahip ve davranışlarının sorumluluğunu alan hemşirelerin yanında sürdürülmesinin öğrencilerin gelişimini olumlu yönde etkilediği, hemşirelik öğrencilerinin, iletişim ve işbirliğinin açık ve sürdürülebilir olduğu klinik ortamlardan daha çok yararlanabilecekleri bilinmektedir. Çalışan sağlık ekibi üyeleri ile öğrenci arasında yaşanan birlikteliğin eğitim ve öğretim açısından önemi büyüktür. Amaç: Bu çalışma hemşirelik öğrencilerinin bakış açısından, klinik uygulamalarda hemşirelerin öğrencilere yaklaşımlarını saptamak amacıyla yapıldı. Yöntem: Tanımlayıcı tipteki araştırma veriler 2018 Mart ayı içerisinde gerçekleştirildi. Araştırma evrenini Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik bölümünde 2017-2018 eğitim-öğretim yılında örgün öğrenim gören 445 öğrenci, örneklemi ise 350 öğrenci oluşturdu. Araştırma verileri toplandığında devamsızlık kullanan ve araştırmaya katılmayı kabul etmeyen 95 öğrenci çalışmaya alınmamıştır. Veriler öğrencilere ders öğretim elemanlarından izin alınarak 24 sorudan oluşan anket formu uygulanarak toplandı. Anket uygulanmadan önce Sağlık Bilimleri Fakültesi Dekanlığından yazılı izin alındı. Veriler aritmetik ortalama, yüzde ve Ki-kare olarak değerlendirildi. Bulgular: Araştırmaya katılan öğrencilerin yaş ortalaması 20.37±1.556 ve % 75.3’ü kız öğrenciydi. Öğrencilerin  %30.7’si 2. sınıf (102 öğrenci), %26.8’i 1. sınıftadır (89 öğrenci). Öğrencilerin %52.7’si okudukları bölümü sevdiklerini, %34.9’u kısmen sevdiklerini ifade etti.  Öğrencilerin %43.4’ü iş olanağından dolayı, %15.1’i puanı gereği ve %13.9’u mesleği sevdiği için bölümü tercih ettiklerini belirtti. Öğrencilerin %42.5’inin klinik uygulamalarda kısmen sorun yaşadıkları, %37.7’sinin ise sorun yaşamadıkları saptandı. Öğrencilerin %70.5’i hemşirelerin öğrenci ile iletişimini orta,  %19’u iyi olarak; hemşirelerin klinikte öğrencilere karşı tutumlarını %48.2’si  kısmen olumlu, %28.9’u olumlu olarak belirtti. Öğrencilerin %54.5’i hemşirelerin klinikte öğrencilere kısmen yardımcı olduklarını, %32.5’i yardımcı olduklarını belirtti. Öğrencilerin %49.4’ünün uygulamalarda arkadaşlarından, %37’sinin hemşirelerden, %5.4’ünün öğretim elemanlarından destek aldıkları saptandı. Klinik uygulamada; bakım ve tedavilerde ortaya çıkan eksiklik, aksaklık, yanlış tedavi ve bakım gibi durumlarda öğrencilerin %62’si hemşire tarafından suçlanmak gibi bir durum yaşamadığını, %79.8’i klinik uygulamalar sırasında görevleri dışında   işlerde görev aldıklarını ifade etti. Öğrencilerin %39.2’si hemşirelerin teorik bilgiye katkı sağladığını, %34.6’sı katkı sağlamadığını, %46.1’i beceri kazanmaya katkıları olduğunu, %40.7’si kısmen katkıları olduğunu düşündüklerini belirtti. Öğrencilerin % 69.6’sının klinik uygulamalarda hemşirelerin öğrencilerden sorumlu olmasına olumlu baktıkları, %48.8’inin hemşirelerin öğrencileri değerlendirmesini onayladığı  ve  %39.2’sinin onaylamadığı belirlendi. Hemşirelik mesleğini  sevme ve sevdirmede hemşirelerin tutumlarını öğrencilerin %43.4’ü kısmen olumlu, %34’ü olumsuz olarak değerlendirdi. Öğrencilerin  %54.2’si hemşirelerin keyitli-huzurlu bir ortamda çalışmayı sağladıkları, %26.5’i ise böyle bir ortam sağlamadıklarını düşünmektedir. Sonuç: Öğrencilerin  mevcut şartlarda; hemşirelerin klinik uygulamalarda olumlu desteğini  kısmen hissettikleri,  uygulamalarda öğretim elemanlarından  destek alamadıklarını, mesleği sevdirme konusunda hemşirelerin tutumlarının kısmen olumlu olarak değerlendirdikleri tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: