Özet:

Amaç: Adıyaman Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, yoğun bakım ünitesinde beyin ölümü tanısı konulan olguların demografik ve klinik özellikleri retrospektif olarak incelenerek, organ bağışı kabul oranları sunuldu. Gereç ve Yöntem: Hastanemiz yoğun bakım ünitesinde 2008-2014 yılları arasında beyin ölümü tanısı konmuş hastalar retrospektif olarak incelendi. Tüm hastalar; yaş, cinsiyet, beyin ölümü nedeni, kan grubu, organ bağışı kabul ve red nedenleri, kardiyak arrest geçirme ve vazopressin kullanma durumu, laboratuvar testleri, apne testi öncesi ve sonrası kan gazı değerleri, yoğun bakımda izlem süresi, apne testi, yıl ve mevsimsel dağılım açısından değerlendirildi. Donör adayı olan olgular verilen organ ve alıcı olan hastalar demografik özelliklerine göre ayrıca değerlendirildi. Bulgular: Otuz dört (%59,6) erkek, 23 (%40,4) kadın toplam 57 hastaya beyin ölümü tanısı konuldu. En sık nedenler travmatik subaraknoid kanama (SAK) ve intraserebral hematom idi. Olguların çoğu A Rh (+) kan grubunda (n=18, %31,5) idi. Rh (+) hastalarda Rh (-) hastalara oranla 4,7 kat fazla beyin ölümü tespit edildi. Kardiyak arrest görülme oranı %12,3 (n=7) olup en sık travmatik SAK (n=5) hastalarında görüldü. Vazopressör tedavi kullanma oranı %21,1 (n=12), vazopressör kullanım günü 1,3±0,8 olarak bulundu. En sık travmatik SAK hastalarında (n=10) kullanıldı. Yoğun bakımda izlem süresi 2,7±3,2 (minimum: 1, maksimum: 17) gündür. Beş hasta organ donörü olarak kabul edildi. En sık kabul nedeni aile görüşmesinde koordinatör etkisi (%60, n=3) idi. Toplam 10 hastaya dört karaciğer, beş böbrek, bir kalp nakli gerçekleştirildi. Sonuç: Organ transplantasyonunda yaşanan sıkıntılardan dolayı potansiyel donör olabilecek hastalar yoğun bakıma yatırıldıkları andan itibaren kritik hasta bakımına alınmalı ve Glasgow koma skalası 7'nin altında olan her hastada beyin ölümü gelişebileceği düşünülmelidir. Yoğun bakım çalışanlarının beyin ölümünü tanıma ve donör bakımı konusunda bilinçlendirilmesi ve eğitilmesi, aile görüşmelerinin deneyimli bir organ nakli koordinatörü tarafından yapılması ve toplumun bilinçlendirilmesi ülkemizde organ bağışı oranlarını artırabilir.

Anahtar Kelimeler: