Atıf Sayısı
8
Görüntüleme
14
İndirme
2
Felsefede zamanın mekâna karşı kurduğu egemenliğin sarsılmasında, “mekânsal dönüş” döneminin önde gelen iki düşünürü Henri Lefebvre ve Michel Foucault’nun payı yadsınamaz boyutta büyüktür. Bu iki düşünürün mekânı ele alış şekilleri, kendilerinden sonra da geniş yankı uyandırmıştır. Lefebvre ve Foucault’un kuramları, mekânı mekânla düşünen, mekân düşüncesinin ve kent mekânının zaman içindeki dönüşümlerini açıklayan ve bütün bu tartışmaları sosyal ve siyasal pratiklerle ilişkili bir şekilde sunan yapısıyla, günümüzde de önemini korumaktadır. Lefebvre’in felsefe, tarih, fizik, metafizik, sanat, psikanaliz, dilbilimi ve ilahiyata kadar uzanan, oldukça geniş bir alana sirayet eden mekâna ilişkin düşünceleri, sonraki dönemde yapılacak çalışmalar için de sıklıkla başvurulan bir kaynak niteliğindedir. Bu çalışmada mekânsal dönüş döneminin literatürü incelenmiş, Lefebvre’in sonraki dönemlerde “mekân üçlemesi” olarak yaygınlaşacak olan kavramları açıklanmıştır. Çalışmada gündelik pratiklerle ilişkili “algılanan mekân”, erkin kurguladığı, virtüel-aktüel uzamları bulunan “tasarlanan mekân” ve Lefebvre’in “temsil mekânı” olarak adlandırdığı ve heterotopi kavramıyla bağlantılı, farklılıklara ve dirençlere referans veren “yaşanan mekân” ele alınmıştır. Araştırmada Lefebvre’in bu kavramları, Mekânsal Dönüş Dönemi’nin bir diğer önemli düşünürü Michel Foucault’nun heterotopya kavramıyla karşılaştırılarak yorumlanmıştır. Foucault’da farklılıklara, norm dışına ve gelip geçiciliğe vurgu yapan heterotopik mekânlar, fiziki uzanımlarıyla örneklendirilmiştir. Bu çalışmanın amacı benzer dönemlerde mekanla ilgili düşünceler ortaya koyan ve sosyal bilimler, felsefe ve mimaride birçok akademik çalışmaya esin kaynağı olmuş bu iki düşünürün mekâna bakışlarındaki farkları, benzerlikleri ve kavramları kullanma biçimlerini analiz ederek mekân literatürüne katkı sağlamaktır
Анри Лефевр и Мишель Фуко, два ведущих мыслителя периода “пространственного мышления”, несомненно, участвуют в ослаблении господства времени над пространством в философии. Своеобразный подход этих двух мыслителей к пространству имело продолжение и после них. В теориях Лефевра и Фуко, по поводу пространства, объясняются трансформации космического мышления и городского пространства во времени. Его структура, со всеми своими обсуждениями в отношении социальной и политической практики, по-прежнему сохраняет своё значение и сегодня. Мысли Лефевра о космосе, которые широко распространились на философию, историю, физику, метафизику, искусство, психоанализ, лингвистику и теологию, также являются часто используемым источником для будущих исследований. В этом исследовании изучается литература, посвященная периоду пространственного мышления и объясняются концепции Лефевра, которые и после Лефевра широко распространены как “космическая трилогия”. В исследовании обсуждаются “воспринимаемое пространство”, относящееся к повседневной практике, “исскуственное пространство”, которое создается силой и имеет свои виртуально-актуальные пространства и “живое пространство”, которое Лефевр называет “пространством представления” и которое связано с концепцией гетеротопия, различия и сопротивления. В исследовании, эти концепции Лефевра были интерпретированы путём сравнения их с концепцией гетеротопии Мишеля Фуко, другого важного мыслителя Периода пространственного мышления. У Фуко есть гетеротопическое пространство, подчеркивающие различия, нестандартность и быстротечностьи они представлены в виде физического расширения. Цель этого исследования - внести свой вклад в литературу, связанную с пространством философии путем анализа различий, сходства и концепций вышеупомянутых двух мыслителей, которые выдвигали идеи о космосе в аналогичные периоды и вдохновили многие академические исследования в области социальных наук, философии и архитектуры.
Alan : Filoloji; Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
