Abstract:

Kronik böbrek yetmezliği, bireylerde glomerüler filtrasyon hızının azalması sonucunda, böbreğin sıvı-solüt dengesini ayarlama mekanizması ve aynı zamanda metabolik-endokrin fonksiyonlarının kronik ve ilerleyici bir şekilde bozulması olarak tanımlanmaktadır (1).  Son dönem böbrek yetmezliği ise endojen renal fonksiyonların geriye dönüşsüz kaybı ile karakterize yaşamı tehdit eden üremiden korunmak için hastaya sürekli renal replasman tedavilerinin uygulandığı klinik bir tablodur (2). Son dönem böbrek yetmezliği tanısı, her yaş grubunda görülebilen, tanı koyulması sonrasında ise bireylerin yaşam kalitelerini önemli derecede etkileyen bir hastalıktır (3). Son dönem böbrek yetmezliği tanısı alan hastalar için uygulanan hemodiyaliz tedavisi hastaların yaşamında önemli değişiklikler yapmasını zorunlu hale getirmektedir. Bireyler aldıkları tedavi ve bakım ile sağlık kuruluşuna, hemodiyaliz makinesine ve sağlık personeline bağımlı hale gelmektedir. Haftanın belirli gün ve saatlerinde sağlık kurumuna gitme zorunluluğu aile, iş ve sosyal hayatında aksaklıklar yaşanmasına neden olmaktadır. Bu aksaklıklar hastanın yaşam kalitesini olumsuz etkilemektedir(4).  Günümüzde son dönem böbrek yetmezliği tedavisinde amaç sadece kandaki metabolik atıkların uzaklaştırılması değil bu tedavinin daha kaliteli hale getirilmesi yani yeterli diyaliz yapmak, hastaların yaşam kalitesini yükseltmek haline gelmiştir(5). Son dönem böbrek yetmezliği ve hemodiyalize eşlik eden morbidite ve mortalite oranlarının azaltılabilmesi, hastanın fiziksel, ruhsal ve biyokimyasal anlamda tam bir iyilik halinin sağlanması ve bunun sonucunda yaşam kalitesinin arttırılması ile mümkün olabilecektir(5,6). 

Keywords: