Özet:

Amaç: Bu çalışmada ergenlik çağı intihar olguları incelenerek demografik özelliklerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Yöntemler: Ocak 2010-Haziran 2012 tarihleri arasında Ümraniye Eğitim Araştırma Hastanesi Çocuk Acil Servisi’ne başvuran intihar olgularının dosyası retrospektif olarak değerlendirildi. Olgular yaş, cinsiyet, mevsim, intihar girişimi zamanı ile başvuru arasında geçen süre, alınan ilaç sayısı, ilaç alış yolları, semptomları ve uygulanan tedavi yöntemleri açısından incelendi. Bulgular: Otuz aylık süre içerisinde acil servise başvuran 50 intihar olgusu incelendi. Başvuruların 46’sı (% 92,0) kız, 4’ü (% 8,0) erkek olup, %16’sı 14, %28’i 15, %56’sı 16 yaşında idi. İntihar girişimleri en sık 16 yaşında (% 56) ve kız cinsiyette saptandı. İlaç alımı ile hastaneye başvuru arasında geçen süre, tek bir gruptan ilaç alımı için ortalama 14, 3 veya daha fazla farklı gruptan ilaç alımı için 4 saatti. Hastaneye başvurularda mevsimsel bir farklılık izlenmedi. Hastanede kalış süresi ortalama 30 saatti. Başvuran intihar olgularının tamamı oral ilaç alımı yoluylaydı. Bunlar içinde analjezikler (parasetamol, naproksen) ve santral sinir sistemi ilaçları (antidepresanlar-antipsikotikler) görülmekteydi. Olguların % 60’ına mide yıkama, aktif kömür tedavisi, vital bulguların yakın takibi; % 20’sine aktif kömür; %8’ine aktif kömür, N-asetilsistein; %8’ine mide yıkama, aktif kömür, N-asetilsistein, vital bulguların yakın takibi ve % 4’üne vital bulguların yakın takibi uygulandı. Sonuç: İntihar girişimlerinin kız cinsiyette daha sık ve en fazla oral yoldan ilaç alımı ile olduğu saptanmıştır. Alınan ilaçlar içinde en sık analjezikler ve santral sinir sistemi ilaçları (antidepresanlar-antipsikotikler) görülmekteydi. Çalışmamızda, psikopatoloji oranlarının düşük olmasına rağmen intihar girişimi varlığı; ergenlerin ebeveyn ilişkileri başta olmak üzere yaşadıkları çeşitli zorlanmalar karşısında intihar girişimine yöneldiklerini düşündürmüştür.

Anahtar Kelimeler: