Görüntüleme
25
İndirme
3
Giriş: Bu çalışmada, “Ergen Sağlığı Polikliniğinde” ergenlerin sigara içme davranışına yönelik “Motivasyonel Görüşme” ile yapılan müdahalenin sonuçları değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya son üç aydır hergün en az üç sigara içen 32 ergen dahil edilmiştir. Hastalar birer hafta ara ile iki kez, sonrasında ikişer hafta ara ile görüşmeye çağırılmıştır. Her gelişlerinde sigarayı bırakmaları yönünde motivasyonel görüşme yapılmıştır. Hastalar son görüşmeden üç ay sonra telefonla aranmış ve kendilerine günde kaç adet sigara içtikleri sorulmuştur. Bulgular: Çalışmaya dahil olan ergenlerin yaş ortalaması 16,4±1, (min:12-max:18) olup, kızların oranı %47 (n=15) idi. Katılımcıların %28 (n=9)’sinde bir kronik hastalık bulunmaktaydı. Ergenlerin %34,4 (n=11)’ü bir kez, %31,3 (n=10)’ü iki kez, %34,4 (n=11)’ü ise üç kez sigara müdahalesine gelmiştir. Ergenlerin, üç ay sonraki beyanlarına göre, %6,2 (n=2)’si sigarayı bırakmış, %50 (n=16)’si ise azaltmıştır. Ergenlerin sigarayı bırakma veya azaltma ile sigara bırakma görüşmelerine gelme sayısı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki görülmüştür (p=0.016). Aynı şekilde, başlangıçta içilen sigara sayısı ile sigara bırakma görüşmelerine gelme sayısı arasında da istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki görülmüştür (p=0.047). Katılımcıların yaşı, sigarayı deneme yaşı ve sigara içilen süre ile sigarayı azaltma arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Kronik hastalığı bulunanlarda, sigara içmeyen ebeveyne sahip olanlarda, kızlarda ve okula devam eden ergenlerde sigarayı azaltanların oranı daha fazla bulunmuştur, ancak aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Sonuç: Bu çalışma, sigaranın daha az sayıda içildiği erken dönemde motivasyonel görüşme ile sigara müdahalesi yapılmasının ve sigara bırakma görüşmelerine devam etmelerinin sağlanmasının, adolesanların sigara içme davranışını değiştirebileceğini göstermektedir.
Objective: In this study, the results of the intervention through the ‘Motivational Interview’ to address the smoking behavior of adolescents in the ‘Adolescent Medicine Outpatient Clinic’ were evaluated. Material and Methods: Thirty-two adolescents smoking at least three cigarette per/day for the last three months were included in the study. The participants were called twice with a one-week interval and then with two weeks interval. The motivational interview was conducted to help them quit smoking each time they came. The participants were called by telephone three months after the last interview and were questioned on their smoking behavior. Results: The mean age of the participants was 16.4 ± 1 years (min: 12-max: 18) and 47% (n = 15) of them were female. 28% (n = 9) of the participants had a chronic disease. According to the statements of the participants after three months, 6.2%(n = 2) of adolescents quit smoking, and 50% (n = 16) decreased the frequency of smoking. A statistically significant relationship was found between the rate of quitting or reducing smoking and the compliance to the smoke intervention program (p = 0.016) and, the number of cigarettes smoked per day at first admission (p = 0.047). There was no significant relationship between the age of the adolescents, the age of first experimentation, the duration of smoking, and the reduction of smoking. The rate reduction in cigarettes smoked was found to be higher in patients who had a chronic disease, non-smoker family, female gender and attendance to school, but the difference between these was not statistically significant (p> 0.05). Conclusion: This study demonstrates that smoking interventions in the early period of smoking and the compliance to smoking cessation interventions may change the smoking behavior of adolescents.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
