Ontolojik açıdan bireyin kendilik değerlerini oluşturmada önemli bir yere sahip olan mekân, bireyin kendi içsel bütünlüğünü dışa aktarılmasıdır. Kişi, kendi varlığını ve değerlerini kavradıkça mekânla ontolojik bağlar oluşturur. Oluşturulan bu bağlar derin ve estetik imajlara dönüştükçe mekân-insan diyalektiği büyük bir farkındalığa dönüşür. Bu bakımdan mekân, insanın her an varoluşunun konumlandığı yeni oluş ve kılınışların yaşandığı öznel, özel odak değer düzlemidir. Bu çalışmada Nuri Pakdil’in şiirlerinde kurduğu özel ve öznel mekânsal düzlemleri ele almaya çalıştık. Pakdil’in, ‘Sükût Suretinde’, ‘Ahid Kulesi’, ‘Osmanlı Simitçiler Kasidesi’ ve ‘Anneler ve Kudüsler’ adlı eserlerinde oluşturduğu mekânsal optik algı, insandan mekâna, mekândan insana doğru açımlandıkça derin ve estetik bütünlük oluşturur. Onun şiirlerinde mekân, evden mahalleye, şehirden ülkeye, ülkeden kıtalara eklenerek daha geniş bir toplumsal alana dönüşür. Pakdil’de mekân, coğrafya fikirlerinin oluşmasındaki simgesel ve imgesel derinliği olan ilk tohumdur. Kentli bir şair olan Nuri Pakdil’in şiirlerinde yaşadığı çağın sadece bir tanığı olmaya karşı çıkan eylemci ruhunun, mekânlar üzerinden adeta somutlandığı görülmektedir. Nuri Pakdil’in şiirlerinde de onun düşsel dünyasında kendi ‘ben’ini tamamlayan Mekke, Kudüs, İstanbul ve Ortadoğu önemli yer tutar.
The space that has an important place in the creation of individual’s self-values from an ontological point of view is the transmission of the individual’s own inner integrity. As a person understands his own existence and values, he creates ontological connections with the space. As these created connections turn into deep and aesthetic images, space-human dialogue becomes a great consciousness. From this point of view, space is the subjective, special focus level of value in which the new formation and creation of the human existence is located at every moment. In this study we tried to deal with the special and subjective spatial plates that Nuri Pakdil set up in his poems. Pakdil’s spatial optical perception in his works, ‘Sukût Suretinde’, ‘Ahid Tower’, ‘Osman Simitzi’ and ‘Mother and Jerusalem’, creates deep and aesthetic integrity as it is opened from man to man, from place to place to man. In his poems, the place, from home to neighborhood, from city to country, from country to continents, becomes a wider social space. In Pakdil, the place is the first seed with the symbolic and imagistic depth in the formation of geographical ideas. It is seen that the active spirit of the age in which Nuri Pakdil, a city-based poet, lives in his poems, which is opposed to be a witness only, is quite concrete over the spaces. In Nuri Pakdil's poems, Mecca, Jerusalem, Istanbul and the Middle East, which complete their own 'ben' in his dream world, also holds an important place.
Alan : Eğitim Bilimleri; Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|