Özet:

Genetik kusurlar çağlar boyu tüm canlı türlerde var olmuştur. Bu evrede konu ile ilgili bilimsel çalışmalar insanlığın gelişimine bağlı olarak ilerlemiştir. Doğada kusurlu bireyler, doğal seçilimde güçlülerin hayatta kalması ile sonuçlanırken modern toplumlar da bu yasayı uygulamayı amaçlamıştır. Toplumların bu amaç ve idealleri, sanatta güzel kavramına nasıl yansıdığı araştırmada irdelenmiştir. Modernizmde başlayan dramatik güç ve kendini geçmiş biçimlerden bir kopuş olarak sunması nedeniyle modern sanat, sakat bedenlerin metaforik kullanımlarına sahne olmuştur. Öte yandan normal kabullerin ötesinde olan eserler ve böylesi bir sanatı yozlaşma olarak değerlendiren otoritenin propaganda amacı kıyaslanarak açıklanmıştır. Nihayetinde görülmektedir ki sanatta modern anlayış, iktidarın reklamı ile çok fazla ülkede saygınlığını artırmıştır. İnsanlık tarihinde anomali bireylerin sergileme biçimleri çalışmaya oldukça güçlü bir referans sağlamaktadır. Kusurlu bedenlerin var olduğu toplumla öteki sınırlarındaki yaşamına dair örneklerden bahsedilmiştir. Aslında kusurun hayatta kalma yöntemine dönüşümü oldukça ironiktir. Çünkü anomali bireyler, öteki olarak kabul görürken teşhir geleneğinin sürmesini de sağlamıştır. Bu sergilerde kusurlu bireyler -sanattan yalıtılmış biçimde- toplumlarda fayda ve merak üzerine kullanılmıştır. Toplumların böylesi farklılıkları ırk, etnik, kültürel ve insani değerler açısından nasıl algıladığı incelenmiştir. Sanat ile ilgili olarak değişen yapıyı sergileyen eserler eşliğinde albino bireylerin tasvirlerinden yararlanılmıştır. Seçilen albino eserler, günümüzde geleneksel güzellik sınırlarının ötesinde ulaştığı değerle güçlü bir kaynak sağlamaktadır. Araştırma kronolojisi, genetik kusurların dünü ve sanatın güzel kabullerine ulaşılan bugünü kapsamaktadır.

Anahtar Kelimeler: