Abstract:

Bu çalışmada, kaynaştırma sınıflarındaki özel gereksinimli olan ve olmayan öğrencilerin algılanan sosyal destek ve yalnızlık düzeyleri karşılaştırılmış, algılanan sosyal desteğin yalnızlık için anlamlı bir yordayıcı olup olmadığı araştırılmıştır. Araştırma grubunu, Bolu ili merkez ilçesindeki ilkokul ve ortaokulların 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflarına devam eden kaynaştırma sınıflarındaki özel gereksinimi olmayan 74 öğrenci ile özel gereksinimi olan 54 öğrenci olmak üzere toplam 128 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmada, Çocuklar İçin Yalnızlık Ölçeği, Algılanan Sosyal Destek Ölçeği ve Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda, özel gereksinimi olan öğrencilerin, özel gereksinimi olmayan öğrencilere göre daha fazla yalnızlık belirttikleri, özel gereksinimi olmayan öğrencilerin ise özel gereksinimi olan öğrencilerden daha fazla sosyal destek algıladıkları belirlenmiştir. Her iki grupta da algılanan sosyal destek artarken öğrencilerin yalnızlık düzeylerinin azaldığı ve algılanan sosyal desteğin çocukların yalnızlığı için anlamlı bir yordayıcı olduğu görülmüştür.

Keywords: