Abstract:

Kaynaştırma eğitiminin temel amacı özel ilgi gerektiren öğrenci ya da çocukların akranlarıyla beraber eğitim görmesine imkân sağlamaktır. Kaynaştırma eğitimi, özel gereksinime ihtiyaç duyan bireyleri toplumdan ayırmadan, ayrıştırmadan ve çocukların birbirini dışlamadan birbirini olduğu gibi kabul etmeleri açısından oldukça önemlidir. Böylece çocuklar yaşıtlarıyla paylaşımda bulunmanın yanı sıra konuşma, öğrenme ve benzeri pek çok temel beceri ile birlikte hedeflenen kazanımları yapmış olur. Kaynaştırma eğitimi ile özel gereksinimli öğrenciler için fırsat eşitliği sağlanmış olacaktır. Bu çalışmamızda kaynaştırma eğitiminin tanımı, uygulamaları, önemi, tarihçesi ve ülkemizde kaynaştırma eğitimi gören son on sekiz yılın ilköğretim (Okul Öncesi, İlkokul, Ortaokul) ile Ortaöğretim (Lise) öğrenci sayılarına değinilmiştir. Ayrıca kaynaştırma eğitiminin temelini oluşturan destek eğitim odası ile bireysel eğitim programına da yer verilmiştir. Özel gereksinimli öğrencilerin tanımına yer verilerek, özel gereksinimli öğrencilerin kimler olduğuna da değinilmiştir. Bu çalışmada, Türkiye’de Cumhuriyet Dönemi’nden günümüze kaynaştırma eğitiminin değerlendirilmesi de amaçlanmış olup; yazılı, basılı ve görsel kaynakların incelenmesini gerektirdiğinden yöntem olarak doküman analizi kullanılmıştır. Verilerin analiz işlemi veri analiz tekniklerinden olan betimsel analizin kullanılmasıyla yapılmıştır. Ayrıca sonuç bölümünde ülkemizdeki kaynaştırma eğitiminin durumuna kısaca değinilmiştir. Bu çalışmanın kaynaştırma eğitimi hakkında okul yöneticileri, öğretmenler ve aileler için bilgilendirici bir çalışma olması amaçlanarak hazırlanmıştır.

Keywords: