Özet:

Kadim Türk Kültürüne ait en eski bulgularda izlerine rastlanılan Şaman (Kam) ve Şaman inancı farklı coğrafyalarda, aynı temelde ama çok farklı şekillerde var olmaktadır. İnsan faaliyetlerinin dışında kendi kendini sürekli olarak yeniden yaratan ve değiştiren doğadan güç alan Şaman, animist, otacı, iyileştirici, ruh dünyasıyla bağlantı kuran ayinlerinde kurban, süt, su, ateş ve güçlü hayvanların tüylerini, kemiklerini, boynuzlarını, kafatası, deri ve postunu kullanan, gelecekle ilgili öngörü oluşturabilen, ölen kişilerin ruhlarını özgürleştiren özel kişilerdir. Toplum içerisinde bireyi, rol, statü, görev ve durumuyla ilgili ip uçları veren giysi, temel insan ihtiyaçlarından biri olan örtünmenin ötesinde; sosyal statüsü ve görevleri ile kişiyi bulunduğu toplumda ön plana çıkarır.Bu bağlamda Şamanın da giysisi, başlığı, başkalaşma aracı olarak maskesi, davulu, tokmağı, asası gibi diğer nesneler ve üzerindeki sembollerle adeta kişiliği tamamlanır. Paleolitik Dönem insanının 40,000-50,000 yıl önce Kore Yarımadası’nda yaşamaya başladığı tahmin edilmektedir. Kadim Türk topluluklarındaki gibi Kore’de de müzik ve dansı dinsel amaçla kullanan Şamanik kültürün izlerini göstermektedir. Bu çalışmada Şamanik ritüellerde Türk kültüründeki adıyla Kam ile Kore Şamanın giysi ve unsurlarının benzeşen ve ayrılan örnekleri analiz edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: