Citation Number
2
Views
84
Downloands
18
21. yüzyılın insanı, güldüğü ve güldürdüğü durumlar zaman içinde değişse de atalarının yaptığı gibi kolektif, bireysel yerel ve evrensel düzeyde gelişen bir mizah anlayışını devam ettirmektedir. İroni, nükte, alay, hiciv, parodi, grotesk gibi birçok türe böldüğümüz ama genel anlamda mizah olarak adlandırdığımız ve bir “gülme” durumuyla sonuca vardırdığımız bu olgu, mizah kuramcıları tarafından üstünlük, rahatlama ve uyuşmazlık gibi sebeplere dayandırılmaktadır. Hatta bu mizahi durumun yarattığı “gülme” biçimleri eski çağlardan bu yana düşünürler tarafından, aristokratik, halk, alaycı, neşeli, karnavalesk, doğal ve yapay gülüş gibi tarzlarla betimlenmiştir. Sebebi ve sonucu ne olursa olsun zihinsel ve duygusal temelleri evrensel bileşenler olsa da bu temellerin üzerine kurulan mizah, özgünlüğünü, sınırlarını ve değişkenliğini her millet için korumaktadır. Mizahın kahramanı insandır ve temelde sosyal bir olguyu yansıtır. Bu noktada mizah, kültür, bellek, biliş ve dil gibi bağlamların süzgecinden geçirilerek oluşturulduğundan bu değişkenlerin etkilediği durumlar göz önüne alınarak incelenmesi gerekir. Çünkü ülkelerin pazarlama ve reklam stratejilerine, sinema ve televizyon dünya- sına, eğitimine, edebiyat ve diğer yayın hayatına, hatta politikasına, mizah öğesinin bu alanlarda kullanım biçimlerine bu bağlamlar yön vermektedir. Mizahın yaratmak istediği ve muhatabından beklediği etkiye, ancak bu bağlamların gönderme yaptığı kodların keşfi sayesinde ulaşılabilir. İçine bırakıldığımız ve yüzleştirildiğimiz, kültürel ve dilsel bağlamların bize sunduğu ölçüde işleyebildiğimiz kodlar sayesinde çözümleyebildiğimiz mizah, komik olana yakın görünse de arka planında ciddi bir kuramsal yapıyı taşır. Bu çalışmada, “mizah”a ve “gülme”ye dair ayrıntılı bir kuramsal çerçeve amaçlanarak toplumların, kültürlerin mizah anlayışındaki farklılıkların temelleri üzerinde durulmuştur. Bu farklılıklar, kültürel, belleğe dayalı, dilsel ve bilişsel bağlamlar üzerinden aktarılmaya çalışılmış, toplumların mizahi anlayışları ve bunu destekleyen sosyo-kültürel yapılarından örneklerle desteklenmeye çalışılmıştır. Sonuçta, her toplumun mizahı yaratma ihtiyacının sebepleri değişkenlik gösterdiğinden mizahın içeriğinin ve onu oluşturan unsurların öneminin de toplumdan topluma, kültürden kültüre değiştiği görülmüştür. Mizah, sosyal bir olgu olarak her toplumda bulunmasının gerekliliği ve oluşumunun tamamlanması için insan zihninde birtakım bilişsel süreçlere ihtiyaç duyması sebebiyle evrensel, toplumların farklı kültürel ve dilsel kodlara sahip olması ve bundan dolayı aynı mizahı paylaşmamaları sebebiyle de aynı zamanda özgüldür. Tekil bir gülme biçimi söz konusu olduğunda dâhi mizahi durum bir kişiye, duruma veya metne, sözlü veya sözsüz şekilde cevap verme üzerine kurulu iletişimsel bir metafordur ve bireylerin doğal olarak da toplumun beklentisini karşılayarak sosyal yaşamı destekleme işlevi üstlenmiştir. Mizahın işlevinin sadece eğlendirme olduğu yanılgısı mizaha bütüncül bir bakış açısının geliştirilememesinin önündeki en önemli etkenlerden biri olduğu söylenebilir. Ayrıca bu çalışmada mizahın kolektif ve bireysel süreçlerinin birbirini beslediği, mizahı oluşturan bütüncül durumu kavrayabilmek ve anlamlandırabilmek için birbirlerine ihtiyaç duyduğu sonucuna varılmıştır.
The human being of the 21st century, the circumstances in which he laughs and laughs change over time, continues to develop a collective, individual, local and universal sense of humor, as his ancestors did. This phenomenon, which we are divided into many types, such as irony, nickte, joke, hiciv, parody, grotesk, but which we generally call humour and which we have a result of a state of "smile", is based on causes such as superiority, relaxation and disagreement by humour theorists. Even the forms of "smile" created by this humorous state have been depicted by thinkers since ancient times, in styles such as aristocratic, popular, ridiculous, joyful, carnival, natural and artificial smile. Regardless of the cause and consequence, the mental and emotional foundations are universal components, but the humour founded on these foundations preserves its originality, limits and variability for each nation. The hero of Mizah is man and basically reflects a social phenomenon. At this point, the contexts such as humor, culture, memory, cognitive and language are created through the fluid, and they must be studied taking into account the circumstances that these variables affect. Because countries’ marketing and advertising strategies, cinema and television world-examination, education, literature and other broadcasting life, and even politics, these contexts are directed to the uses of the humor element in these fields. The effect that the mixer wants to create and expects from his interlocutor can only be achieved through the discovery of the codes that these contexts send. The humor we can resolve thanks to the codes we are left in and faced with, to the extent that cultural and linguistic contexts offer us, although it seems close to the funny, it carries a serious theoretical structure in its background. In this study, a detailed theoretical framework of "misah" and "laughter" focused on the foundations of differences in the sense of humour of societies, cultures. These differences have been tried to be transmitted through cultural, memory-based, linguistic and cognitive contexts, and have been tried to be supported by examples of the humorous perceptions of communities and their supporting socio-cultural structures. After all, since the reasons for the need to create humour in each society are varied, the content of humour and the importance of the elements that make up it have also changed from society to society, from culture to culture. Mizah is universal because it requires a number of cognitive processes in the human mind to complete the necessity and formation of its presence in each society as a social phenomenon, and is also unique because the communities have different cultural and linguistic codes and therefore do not share the same humor. When it comes to a single form of laughter, the humorous state is a communication metafor based on the response to a person, situation or text, verbal or nonverbal, and the individual has taken the function of supporting social life by naturally meeting the expectations of society. The mistake that the function of the mixture is just entertainment can be said to be one of the most important factors in the face of the failure to develop a comprehensive view of humor. In this study, we also concluded that the collective and individual processes of humor feed each other and need each other to be able to understand and understand the overall state of humor.
Field : Filoloji
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Citation Owners
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Print This Page
Share
Mendeley
