Özet:

Amaç: Böbrek biyopsisi, renal parenkimal hastalıkların tanısında ve tedavisinin belirlenmesinde kullanılan bir yöntemdir. Bu çalışmada böbrek biyopsisinin klinikopatoloji açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Bu çalışmada Kasım 1999 ile Mayıs 2004 arasında Nefroloji Bilim Dalı servisinde gerçekleştirilmiş olan 513 böbrek biyopsisi değerlendirilmeye alınmıştır. Biyopsilerin 444’ü (%86,5) nativ böbreklere ait iken, 69’u (%13,5) transplant biyopsisiydi. Bulgular: Nativ böbrek biyopsileri içindesık endikasyon nefrotik sendrom (n=140, %31,5) idi. Bunu patolojik idrar bulgusu (proteinüri ve hematüri) (n=116, %26,1) ve lupus nefriti (n=78, %17,6) izlemekteydi. En sık konan tanı lupus nefriti (n=54, %12,2) iken bunu IgA nefropatisinin (n=53, %11,9) ve kresentik glomerulonefritin (n=51, %11,5) takip ettiği görüldü. Transplant biyopsileri içindesık karşılaşılan tanının kronik allograft nefropatisi (n=38, %55,1) olduğu dikkati çekti. Sonuç: Sonuç olarak, 513 böbrek biyopsisinin değerlendirildiği bu çalışmada,sık böbrek biyopsisi endikasyonunun nefrotik sendrom olduğu, primer glomeruler hastalıklar içindesık IgA nefropatisi ile, sekonder glomeruler hastalıklar içinde isesık lupus nefriti ile karşılaşıldığı dikkati çekmiştir.

Anahtar Kelimeler: