Abstract:

Musa Yasası (Νόμος Μωυσῆ) meselesi, İsa’nın ölümünden bir süre sonra, onun cemaatinde başlıca anlaşmazlık konusu ve hatta bölünme sebebi olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu mesele, sonradan İsrail’in Tanrı’sına ve İsa’ya iman eden öteki uluslardan (gentiles) insanların Musa Yasası’nın kurallarına da riayet edip etmeyecekleri bağlamındaki tartışmalar şeklinde tanımlanabilir. Bunun sonucunda İsa cemaatinde iki ayrı ekol ortaya çıkmıştır ve Yasa karşıtı ekol geleneksel Hıristiyanlığın temelini oluşturmaktadır. Bu yüzden bizzat İsa’nın, havarilerin ve ilk Kudüs cemaatinin bu konudaki düşünceleri büyük önem taşımaktadır. Nitekim İsa’nın Yasa konusundaki düşüncelerini nakleden İncil rivayetleri, geleneksel Hıristiyanlığın ve kilisenin Yasa’ya dair tarih boyunca savunduğu iddiaları tartışmalı hale getirmektedir. Hem Yeni Ahit’te yer alan bazı metinler hem de erken dönem Hıristiyanlık literatürü ise havarilerin ve Kudüs cemaatinin İsa sonrası dönemde de Yasa’ya riayet halinde olduklarını kanıtlamaktadır. Makale, bu olgulardan yola çıkarak Yasa kavramının tarihsel çerçevesini belirleme, İsa’nın ve ilk Kudüs cemaatinin Yasa karşısındaki tutumunu değerlendirme ve İsa’nın öğretisini bu bağlamda yorumlama amacı taşımaktadır.

Keywords: