Özet:

Toplumsal bellek/hafıza, anı ve hatırlama çalışmalarına olan ilginin giderek arttığı görülmektedir. İlginin artması, bir yandan “hafıza mekânların” yok olmasından diğer yandan bu mekânlara tanıklık eden neslin hayata veda etmesinden kaynaklanmaktadır. Toplumsal belleğin oluşmasında bireylerin sosyalizasyon süreçleri etkili olduğu gibi mekânla da sıkı bir bağlılığı bulunmaktadır. Mekân, her ne kadar coğrafi bir birim olarak görülse de bireylerin hafızlarını, anılarını koruduğu bir yer olarak görülmektedir. Bu çalışmadaki amaç endüstriyel bir mekân olan fabrikaların toplumsal bellek ile olan ilişkisini analiz etmektir. Endüstriyel mekânın sadece üretim işlevi yerine getiren bir kurum olmadığı, bunların birer “hafıza mekânı” olduğu görülmektedir. Bu bağlamda örneklem bölgesi, 1960’ların başında faaliyete başlayan “Antalya Pamuklu Dokuma Fabrikası” seçilmiştir. Sözlü tarih yöntemine dayanan bu çalışmada, Dokuma Fabrikası’ndan emekli olan 28 (9 Kadın-19 Erkek) katılımcıyla derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilip anlatılarına başvurulmuştur. Katılımcıların anlatıları, “toplumsal bellek ve mekân” çerçevesinde analiz edilmiştir. Elde edilen anlatıların genel karakterlerine bakıldığında Dokuma Fabrikası’nın buradan emekli onların belleklerinde/hafızalarında önemli bir yer edindiği gözlenmiştir.

Anahtar Kelimeler: