Görüntüleme
17
İndirme
5
Kişinin rabbini tanıması ya da inkâr etmesi insanlık tarihi kadar eskidir. Bezm-i elestle başlayan bu mesele, insan var olduğu müddetçe devam edecektir. Tarihin her döneminde münkirlere Allah’ın varlığını ispatlamaya çalışan âlimler hep olmuştur. Şîa imâmları da bunlar arasında takip ettikleri metodla temayüz etmişlerdir. Onlar, hem fıtrî hem de aklî delillerle, birbirlerinden farklı fikir ve düşünceye sahip olan münkirlerle mücadele etmek suretiyle yaratıcının varlığını ispatlamaya çalışmışlardır. İmâmlar, münkirlere evren ve yaratılışla ilgili çeşitli sorular sorarak onları yaratıcıyı inkârdan, O’nun varlığının ihtimali basamağına çıkartmaya çalışmışlardır. Bu basamağa yükselttikleri münkirleri başta burhân-ı hudûs olmak üzere birçok aklî deliller kullanarak ikrâr ve imân makamına ulaştırmayı amaçlamışlardır. Ayrıca imâmlar yaratıcının duyularla hissedilemeyeceğini, teşbih, tecsim gibi mahlûkata ait olan vasıflar üzerinden tanımlanamayacağını belirtmiş, onun varlığını zâtı ve sıfatlarını tasvir etmeye girişmeden aklî delillerle kanıtlamaya çalışmışlardır.
It is as old as human history to know or deny one's rab. This issue, which started with bezm-i elest (Qalu Bala), will continue as long as human being exists. In every period of history, there have always been ulama trying to prove the existence of Allah to disbelievers. Shi‘a imams distinguished among them with the method they followed. They tried to prove the existence of the creator by fighting against disbelievers with different ideas and thoughts through both rational (al aqli) and natural (al fitrah) proofs. By asking various questions to disbelievers about the universe and creation, the imams tried to take them from the denial of the creator to the level of the possibility of His existence. They aimed to convey the disbelievers they raised to this level to the rank of confession and faith by using many rational proofs, especially the burhân-ı hudûs (hudûth). In addition, the imams stated that the creator cannot be felt with the senses and cannot be defined with qualities belonging to the creatures (makhlooqat) such as tashbih and tajsim and tried to prove His existence with rational proofs without attempting to describe his zât (essence) and sıfats (attributes).
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
