Özet:

Türk tarihinde göç ve göç yolları oldukça önemli bir sosyolojik olgu olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu göçlerin en büyüklerinden birisi de 1950-60’lı yıllarda başta Almanya olmak üzere Avrupa’ya olandır. O tarihten bu yana Almanya’ya göç eden Türkler, Almanya’da sadece çalışarak ekonomiye katkıda bulunmayıp, sosyal anlamda da adeta bir kültür elçiliği görevi üstlenmişlerdir. Kültür ve sanat, bir toplumun asırlarca biriktirip sahip çıktığı ve günümüze kadar geliştirerek yaşattığı en kıymetli değerleridir. Müzik ise bu yapı içinde önemli bir yere sahiptir ve Türkiye dışında yaşayan gurbetçi vatandaşlarımız açısından farklı bir anlam ifade etmektedir. Özellikle Almanya’da yaşayan vatandaşlarımız bir taraftan yabancı bir toplum ile uyumlu yaşamanın yollarını ararken diğer taraftan içgüdüsel, doğal ve insancıl olarak kendi kültürüne sahip çıkmanın çabasında olmuşlardır. Almanya’ya ilk gelen Türkler, memleket özlemi ile kendi kültürüne daha fazla sahip çıkmıştır. Daha sonraki dönemlerde ise özellikle Almanya’da doğan yeni kuşak gençlerin adım adım bu konulardan uzaklaştığı, günümüzde dördüncü kuşak nüfusun ise neredeyse kendi kültüründen tamamen uzaklaştıklarını söyleyebiliriz. Bunda memleketten uzakta geçim çabası içinde ayakta kalma mücadelesi yanında, Almanya’nın başlangıçtan günümüze kadar uyguladığı asimilasyon, adaptasyon ve entegrasyon politikaları da etkili olmuştur. Böyle bir kültürel çöküş karşısında, sadece söz ve müzik olmaktan daha fazla anlama gelen Türk müziğine sahip çıkmak önemli bir konu olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu amaçla yapılan çalışmada, Almanya’nın Köln şehrinde yer alan ve Türk müziği eğitimi veren üçü resmi, altısı vakıf ve dernek, dördü ise özel olmak üzere 13 kuruluştaki Türk müziği faaliyetlerinin ortaya çıkarılması hedeflenmiştir. Çalışmada farklı türlerde on üç kuruluştan elde edilen bulgular sonucunda, en çok Türk halk müziği ve bağlama eğitiminin tercih edildiği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: