Görüntüleme
14
İndirme
6
Amaç: Endodontik tedavili ve koronal harabiyeti fazla olan dişlerin restorasyonunda sıklıkla kullanılan fiber postların uzun dönem başarısında, postun dentine etkin bir şekilde bağlanması kritik önem taşır. Bu çalışmanın amacı, çeşitli irrigasyon aktivasyon yöntemlerinin post boşluğunun farklı bölgelerinde fiber postların bağlanma dayanımına etkisini araştırmaktır. Gereç ve yöntemler: Endodontik tedavileri yapılan 48 adet alt 1. premolar diş, post boşluğuna uygulanacak olan irrigasyon yöntemine göre 4 gruba ayrıldı (n=12): pasif irrigasyon (Pİ) manuel-dinamik irrigasyon (MDİ) sonik irrigasyon (Sİ), ultrasonik irrigasyon (Uİ). Fiber postlar, post boşluğuna kendinden adeziv rezin siman ile yapıştırıldı. Kökler, her biri 2 mm olacak şekilde koronal, orta ve apikal olmak üzere 3 enine kesite ayrıldı. Push-out bağlanma dayanımları universal test cihazı kullanılarak MPa cinsinden hesaplandı. Başarısızlık tipleri her bir örneğin stereomikroskop altında incelenmesi ile şu şekilde gruplandı: siman-dentin arası adeziv başarısızlık-Adeziv(S/D) siman-fiber post arası adeziv başarısızlık-Adeziv(S/F) ilk 2 başarısızlık tipinin beraber görüldüğü başarısızlık-karma. Bulgular: En düşük ortalama bağlanma dayanımı Pİ için elde edildi (p<0.05). Diğer gruplar arasında istatistiksel açıdan farklılık bulunmadı (p>0.05). Köklerden elde edilen kesitlerden koronal bölge, apikal bölgeden istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bağlantı değeri gösterdi (p<0.05). MDİ,Sİ ve Uİ gruplarında karma hata dominant olarak gözlenirken adeziv (S/D) hatayı en fazla gösteren grup Pİ oldu. Sonuç: Post boşluğu hazırlandıktan sonra manuel-dinamik, sonik ve ultrasonik irrigasyon aktivasyon yöntemlerinden birinin kullanılması, fiber postların kök kanal dentinine olan bağlanma dayanımını arttırmaktadır. Uygulanan irrigasyon yönteminden bağımsız olarak fiber postun bağlanma dayanımı, koronal bölgede apikal bölgeden daha yüksektir.
Background: The effective bonding of fiber posts which are recommended in the restoration of endodontically treated teeth with excessive coronal damage is of critical importance for the long-term success. The aim of this study was to investigate the effect of various irrigation activation protocols on the push-out bond strength of fiber posts in different parts of the post space. Methods: Forty-eight endodontically treated mandibular first premolar teeth were divided into 4 groups according to irrigation protocol (n=12): passive irrigation(PI); manual-dynamic irrigation(MDI); sonic irrigation(SI), ultrasonic irrigation(UI). Fiber posts were bonded with a self-adhesive resin cement. The roots were divided transversally into 3 sections as coronal, middle, and apical, in 2 mm each. Push-out bond strengths were calculated in MPa using a universal-testing machine. Each sample was examined under a stereomicroscope and failure types were classified as follows: adhesive failure between cement and dentin-Adhesive(C/D); adhesive failure between cement and fiber post-Adhesive(C/F); the combination of both adhesive failure types-mix. Results: The lowest bond strength was obtained for PI(p<0.05). There was no statistically significant difference between the other groups (p>0.05). Coronal region showed significantly higher bond strength than the apical (p<0.05). While mixed failure was observed dominantly in the MDI, SI and UI groups, PI was the group that showed the adhesive(C/D) failure type in most. Conclusion: After preparing the post space, using one of the irrigation activation protocols increased the bond strength of fiber posts.Regardless of the irrigation method applied, the bond strength of the fiber post was higher in the coronal region than the apical.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
