Özet:

Ocak 2000-Aralık 2002 tarihleri arasında hastanemizde tanısı konulmuş ve takibi yapılabilen evre IIIB ve IV küçük hücreli dışı akciğer kanserli 304 olgu retrospektif olarak incelendi. Olguların tedavi öncesi demografik, klinik ve laboratuvar verileri ile farklı tedavi modalitelerinin sağkalım üzerine etkileri araştırıldı. Olguların 31 (%10.2)'i kadın, 273 (%89.8)'ü erkekti ve yaş ortalaması 60.59 ± 10.73 idi. Kaplan-Meier yöntemi ile yapılan analizde medyan sağkalım 6.0 ± 0.5 (%95 GA: 5.1-6.9) ay bulundu. Oniki aylık sağkalım oranı %25.27 ± 2.99, 24 aylık sağkalım oranı ise %11.48 ± 2.77 olarak hesaplandı. Toplam 33 değişkenin kullanıldığı tek değişkenli analizde 12 değişkenin prognoz üzerine istatistiksel olarak anlamlı etkisi olduğu görüldü (p< 0.05). Kötü prognozu işaret eden bu değişkenler yaş (> 70), performans skoru (ECOG > 1), nefes darlığı, periferik lenfadenomegali (LAM), mediasten invazyonu, plevral efüzyon ve uzak metastaz varlığı; LDH, CA 19.9, CA 125 yüksekliği ve hastalara küratif (> 50 Gy) radyoterapi (RT), kemoterapi (KT) uygulanmaması idi. Cox's regresyon yöntemi kullanılarak yapılan çok değişkenli analizde ise, ileri yaş, mediasten invazyonu ve uzak metastaz varlığı bağımsız prognostik faktör olarak bulunmazken başta ECOG performans durumu (PS) > 1 olmak üzere (p= 0.000), KT almamış olmak (p= 0.000), küratif RT almamış olmak (p= 0.018), nefes darlığı (p= 0.035), periferik LAM (p= 0.022) ve plevral efüzyon varlığı (p= 0.043) bağımsız prognostik faktörler olarak bulundu.

Anahtar Kelimeler: