Atıf Sayısı
2
Görüntüleme
32
İndirme
11
Ovidius’un “Dönüşümler” adlı eserinde geçen Narkisos ve Eko’nun hikayesinde aşkına karşılık bulamayan bir peri kızı olan Eko ve kendi görüntüsüne âşık olan Narkisos adlı iki karakterin dönüşümü anlatılmaktadır. Bu hikâye yalnızlık temasını işlemiş olup mitin kahramanlarından Eko sesi, Narkisos ise görüntüyü temsil etmektedir. Burada Narkisos kaynak görüntü ve bir yüzeye yansıyan imgesini temsil ederken, Eko ise kaynağından uzaklaşmış, bedenini terk etmiş, yabancılaşmış ve yalnızlaşmış bir ses olarak tanımlanabilir. Yirminci yüzyılda ses kayıt teknolojisinin ortaya çıkmasıyla birlikte sesler ve onları çıkaran kaynaklar birbirlerinden ayrılmaya başlamıştır. Sesleri çıkaran nesnelerin fiziksel olarak mekânda bulunmaksızın seslerinin çalınabilmesi ve manipülasyonun mümkün hale gelmesi sanatçılar tarafından sesler ve görüntülerin birbirinden bağımsız olarak yeni ilişkiler kurmasını sağlamıştır. Böylece ses ve görüntünün ayrılması düşüncesi 1960’li yıllardan başlayarak Batı sanat ortamında Ses Sanatı adı verilen bir üretim mecrasını ortaya çıkarmıştır. Bu çalışma Narkisos ve Eko mitinden hareketle, kaynak imge ve dönüşüme uğrayan sesleri doğrultusunda belirli çağdaş ses sanatı yapıtlarında yalnızlık temasının ne şekilde incelendiğine ilişkin bir bakış açısı sunmayı hedeflemektedir.
In Ovidius' work "Conversions", the story of Narkisos and Eko tells the conversion of two characters named Eko, a fairy girl who cannot find his love, and Narkisos, who is in love with his own image. This story has the subject of loneliness and represents the eco voice of the mythical heroes, while Narcissus represents the image. Here, Narkisos represents the source image and the image that reflects on a surface, while the Eko can be defined as a sound that is distant from its source, leaving its body, alienated and isolated. In the twentieth century, with the emergence of audio recording technology, the sounds and the sources that extracted them began to divide. The ability to steal the sounds of the objects that produce the sounds without being physically in place and the possibility of manipulation has made it possible for the artists to establish new relationships by the sounds and images independently of each other. Thus, the idea of separating the sound and image began in the 1960s and revealed a production mechanism called the Sound Art in the Western art environment. This study, moving from the Narkisos and Eko myths, aims to provide a view of how the subject of loneliness is studied in certain contemporary sound art works in the direction of the source image and transformed sounds.
Alan : Güzel Sanatlar
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
