Citation Number
1
Views
6
Cumhuriyet’in ilanından sonra kurucu kadro tarafından kültürel alanda büyük bir dönüşüm başlatılmış, bu süreçte resim sanatı da ele alınmıştır. Bir taraftan Sanâyi-i Nefîse Mektebinde öğretimin niteliği iyileştirmeye çalışılırken diğer taraftan da yetenekli talebeler, 1924’ten itibaren yurt dışına sanat eğitimi almak üzere gönderilmiştir. 1926’da Sanâyi-i Nefîse Encümeni adıyla bir kurul teşkil edilmiş, güzel sanatlarla ilgili tüm çalışmalar bir plan çerçevesinde yürütülmeye ve denetlenmeye başlanmıştır. Başta Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere tüm hükümetler sanatı ve sanatçıyı himaye etmeye önem vermiştir. Kamu kurumlarına açılan sergilere iştirak etmeleri, beğendikleri eserleri satın almaları ve ressamları desteklemeleri emredilmiştir. 1928 senesinde kurulan Müstakil Ressamlar ve Heykeltıraşlar Birliği, 1933 senesinde kurulan D Grubu, özgün ve millî bir sanat anlayışı oluşturamadıkları, inkılabı konu edinen yeteri kadar eser üretemedikleri gibi konularda eleştirilseler de, Türk resmine canlılık getirerek yeni bir dönemin açılmasına öncülük etmişlerdir. 1933’te Güzel Sanatlar Akademisi Müdürü Namık İsmail Bey tarafından bir rapor hazırlanarak, resim sanatının millî bir hüviyet kazanması ve gelişmesi için bazı öneriler getirilmiştir. Resim alanındaki faaliyetlere yön verilirken bu rapordaki görüşlerden faydalanılmıştır. Tüm gayretlere rağmen Cumhuriyet’in ilanını izleyen ilk on yılda, halk arasında resim sanatına ilgi ve sevgi istenilen düzeyde arttırılamamış, ulusal bir sanat anlayışı oluşturulamamıştır. Ancak bu süreçte atılan adımlar ve gerçekleştirilen yenilikler, Türk resim sanatının güçlü temeller üzerine inşa edilmesinde, günümüz sanatçı varlığının ortaya çıkmasında mühim rol oynamıştır.
After the proclamation of the Republic, a considerable transformation was initiated in the cultural field by the founding staff, and the art of painting was also handled in this process. On the one hand, while trying to improve the quality of education in the School of Fine Arts (Sanâyi-i Nefîse Mektebi), on the other hand, talented students were sent abroad to receive art education as of 1924. In 1926, a committee, named the Council of Fine Arts, was established, and all works related to fine arts were carried out and supervised within the framework of a plan. All governments and state authorities, especially Mustafa Kemal Atatürk, gave importance to protecting art and artists. Public institutions were ordered to participate in exhibitions, buy works they liked, and support painters. Although the Independent Painters and Sculptors Union, which was founded in 1928, and Group D, which was founded in 1933, were criticized for not creating an original and national understanding of art and not producing enough works on revolution, they pioneered the birth of a new era by bringing vitality to Turkish painting. In 1933, Namık İsmail Bey, the Director of the Academy of Fine Arts, prepared a report and made some suggestions for the art of painting to gain a national identity and to develop it. The views in this report were utilized while the activities in the field of painting were guided. Despite all efforts, the interest in and love for the art of painting could not be increased among people at the desired level in the first ten years following the proclamation of the Republic, and a national understanding of art of painting could not be established. However, the steps taken and the innovations made in this process played an important role in the construction of Turkish art of painting on strong foundations and the emergence of today’s artists.
Field : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Citation Owners
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Print This Page
Share
Mendeley
