Özet:

de Bu çalışmanın amacı, pansiyonda ve ailesinin yanında kalan lise öğrencilerinin yalnızlık düzeylerini sosyo-demografik özellikler bakımından karşılaştırmaktır. Araştırmaya Erzincan il merkezindeki üç farklı lise tipinde (toplam 12 lise) öğrenim gören 761 (338 kız ve 423 erkek) öğrenci katılmıştır. Araştırmada Bilgi Toplama Formu ile UCLA Yalnızlık Ölçeği kullanılmıştır. Gruplar arası farklılığı belirlemek için "t testi" ve "tek yönlü varyans analizi (ANOVA)", varyans analizinde ise, gruplar arası farklılıkların kaynağını belirlemek için karşılaştırma sonrası Scheffe Testi ile Dunnett’s C Testi kullanılmıştır. Veriler α=0.05 anlamlılık düzeyinde test edilmiştir. Araştırma sonucunda pansiyonda kalan, meslek liselerinde öğrenim gören, anne-babası ayrı yaşayan ve erkek olan öğrencilerde yalnızlık düzeyi yüksek bulunmuştur. Ayrıca annesinin okuma–yazması olmayan öğrencilerle annesi sadece okuma yazma-bilen öğrencilerin yalnızlıklarını algılama düzeyleri, annesi üniversite mezunu olan öğrencilerden daha yüksek bulunurken; babası ortaokul mezunu olan öğrencilerin yalnızlık düzeyini algılamaları, babası üniversite mezunu olan öğrencilerinkinden daha yüksek bulunmuştur. Ailesinin gelir düzeyi çok düşük olan öğrencilerin yalnızlıklarını algılama düzeyleri ise, ailesinin gelir düzeyleri orta ile yüksek -çok yüksek olan öğrencilerinkinden daha yüksek bulunmuştur. Araştırma sonuçları, olumsuz demografik özellikler taşıyan öğrencilerin yalnızlık düzeylerinin daha yüksek olduğunu göstermektedir. Elde edilen bulgular ışığında yurtta ve ailesinin yanında kalan lise öğrencilerinin yalnızlık durum düzeyleri başka araştırma ve uygulamalara da yol göstermesi bakımından tartışılmıştır. 

Anahtar Kelimeler: