Özet:

slam toplumunda çocukların ahlak eğitimi; önemli sorunların başında gelmektedir. Özellikle toplum, teknoloji ve iletişim araçlarından kaynaklanan olumsuzlukların kültürel yapının oluşumundaki etkisiyle bu sorunlar daha da büyümüştür. Kur’an’da yer alan peygamber kıssaları, çocuklara yönelik çeşitli ve kapsamlı ahlak eğitim ilkeleri sunmaktadır. Bu çalışma, Hz. İbrahim, Hz. Yusuf, Hz. Nuh ve Hz. Lokman kıssalarında ahlak eğitimine dönük ilkeleri incelemeyi hedeflemektedir. Çalışmada çocukların ahlak eğitimi ile ilgili, pek çok prensip elde edilmiş olup başlıcaları şunlardır: Ailedeki gerek gayrı müslim gerekse olumsuz tutuma sahip fertlerin İslâm’a davet edilmesinde yumuşak bir üslup ve makul delillere dayanan hikemî yöntemlerin kullanılması; çocuğun karakterinin geliştirilmesi arzu ve isteklerin doğrudan değil dolaylı bir söylemle dile getirilmesi; aile ilişkilerinde sevgi ve hoşgörü dilinin hakim kılınması; çocuklara hitapta bulunurken ödül ve ceza dengesinin gözetilmesi; cocuğa öğüt verirken, onu yönlendirirken ve cocuğun ahlakî yönünü inşa ederken ikna edici ve açıklayıcı bir dil kullanılması. Ayrıca, çocuğun inanç ve ibadet hayatında, özellikle namaza yönlendirilmesinde babanın belirleyici bir rolü bulunmaktadır. Bunun yanında, çocuklar arasında kıskançlığa meydan vermemek için sevgide adaleti gözetmesi ve çocuklarına zorluklarla baş etmeyi ve mücadelede sabırlı olmayı öğretmesi gerekir. Büyüklerine karşı saygılı olmayı öğretmenin yanında aile efradı arasında yardımlaşma ve uyumu sağlamalıdır. Kur’an kıssalarının öğrettiği gibi, ruhsal, bedensel, sosyal ve bilişsel ihtiyaçlar bir bütün olarak ele alınmalı ve çocuğun ailedeki olumsuz tutum ve davranışları uygun yöntemlerle düzeltilmelidir.

Anahtar Kelimeler: