Özet:

Amaç: Araştırma, Trabzon ili hastanelerinde çalışan yönetici hemşirelerin çalıştıkları ortamda karşılaştıkları çatışma nedenlerini ve kullandıkları çatışma yönetim yaklaşımlarını saptamak için planlanmıştır. Yöntem: Araştırmanın evrenini, üniversite, merkez ve ilçe devlet hastanelerinde çalışan 165 yönetici hemşire, örneklemini 123 yönetici hemşire oluşturmuştur. Veriler, 14 sorudan oluşan bilgi formu, Örgütsel Çatışma Nedenleri Ölçeği ve Rahim Örgütsel Çatışma Envanteri kullanılarak Mart-Ağustos 2007 tarihleri arasında toplanmış, yüzdelik, ortalama, korelasyon, Cronbach Alpha, faktör analizi, ANOVA, t-testi, Mann-Whitney U, Kruskal Wallis testleri ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Yönetici hemşirelerinçok iş yükü (3.65), ödüllendirme ve beklentilerin karşılanması (3.43), yetki sahibi olma (3.11), çalışma ortam ve ihtiyaçlarına (3.10) ilişkin çatışma yaşadığı belirlenmiştir. Bunun yanı sıra yönetici hemşirelerin genel olarak yaşadıkları çatışmaları çözdükleri/ başa çıkmaya çalıştıkları (3.55) belirlenmiştir. Çatışmaları çözerken de öncelikle bütünleşme (4.35), sonra uzlaşma (4.18) ve daha sonra uyma (3.37) yaklaşımlarını kullandıkları, hükmetme ve kaçınma yaklaşımlarını ise daha az tercih ettikleri saptanmıştır. Ayrıca hastanelere göre, üniversite hastanesinde çalışan yönetici hemşirelerin daha fazla çatışma yaşadığı belirlenmiştir (χ²=8.15; p= 0.017). Sonuç: Yönetici hemşirelerin özellikle üniversite hastanesinde aşırı iş yükü, hemşireleri ödüllendirme ve beklentilerini karşılayamama, yeterli yetki sahibi olamama vb. ilişkin çatışmalar yaşamaktadır. Bu nedenle özellikle üniversite hastanesinde çatışma yönetimine ilişkin politikalar oluşturulmalı, eğitimler yapılmalıdır.

Anahtar Kelimeler: