Abstract:

Hanefî Mezhebinin imamı olan Ebû Hanîfe’nin düşünceleri İslâmi ilimlerde araştırma yapanların ilgi odağı olmaya devam etmektedir. Hakkında pek çok çalışmanın yapılması bu alana girecekleri başlangıçta tedirgin etse de kendisi hakkında araştırılmayı bekleyen daha nice meselenin olduğu bilinmektedir. Fıkıh ve kelâm ilminin oluşumunda söz sahiplerinden birisi olan Ebû Hanîfe’nin görüşleri dönemin etnik unsurlarını ele alması bakımından son derece önemlidir. Bu anlamıyla akâid sahasını kısmen keyfiyetsiz kabul eden Ebû Hanîfe fıkıh alanında kıyas, istihsan ve örfe son derece önem vermiş ve döneminde sünnî düşüncenin savunuculuğunu yapmıştır. Hadis ehlinin zamanla hem yöntem hem de kelâm anlayışı olarak bu yola yönelmesi de Ebû Hanîfe’nin sünniliği hakkında bir ikrar anlamı taşımaktadır.

Keywords: