Abstract:

Amaç: Bu çalışmada, mobil telefondan yoksun kalma korkusunun (nomofobi) ebelik öğrencileri arasında yaygınlığı ve sosyal destek algısı arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır.  Yöntem: Tanımlayıcı desende yürütülen çalışmanın evrenini, bir kamu üniversitesinin Sağlık Bilimleri Fakültesi Ebelik Bölümü birinci ve ikinci, üçüncü sınıfında öğrenim gören öğrenciler oluşturdu. Çalışmada örneklem seçimine gidilmemiş olup çalışmaya katılmayı kabul eden 165 öğrenci çalışmanın örneklemini oluşturdu (Katılım Oranı:%69,6). Veriler, araştırmacılar tarafından oluşturulan “Tanıtıcı Bilgi Formu”, Nomofobi Ölçeği (NMP-Q)” ve “Çok Boyutlu Algılan Sosyal Destek Ölçeği(ÇBASDÖ)” kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde ortalama, standart sapma, sayı, yüzdelik, bağımsız örneklem t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanıldı.  Bulgular: Ebelik öğrencilerinin NMP-Q toplam puan ortalaması 75.22±22.21, ÇBASDÖ toplam puan ortalaması ise 68.07±12.75 olarak saptanmıştır. Çalışmaya katılan öğrencilerin %61.2’sinin yüksek düzeyde nomofobik oldukları belirlenmiştir. Ebelik öğrencilerinin mobil telefon yoksunluğu korkusu ile aileden algılanan sosyal destek arasında zayıf ve negatif yönlü anlamlı bir ilişki saptanmıştır. Sınıf düzeyi ve kalınan yer  değişkenine göre nomofobik tutumun farklılaştığı belirlenirken, ebeveyn eğitim durumu ve gelir durumu değişkenlerine göre nomofobi düzeyinin farklılaşmadığı belirlenmiştir.  Sonuç: Bu bulgular doğrultusunda, çalışmaya katılan ebelik öğrencilerinde algılanan sosyal destek artıkça mobil telefondan yoksun kalma korkusunun azaldığı söylenebilir.

Keywords: