Görüntüleme
85
İndirme
31
Osmanlı İmparatorluğu Harpten mağlup çıkmış, ülkenin birçok önemli yerleri düşman tarafından işgal edilmiş, orduları dağıtılmış, silah depolarına el konulmuş, Meclis-i Mebusan ortadan kaldırılmış, sonuçta bütün varlıklarımız sıfıra indirilmiş ortada hakikaten hiçbir mana ifade etmeyen ve kandilde yağ tükenmiş bir fitildeki kâh kararan, kah açılan bir ışıkçık gibi heyula ve durmadan değişen bir yönetim ve karşıda Osmanlı İmparatorluğu’nu yok etmek isteyen mağrur İtilaf Devletleri yani galip müttefik devletler. Galip müttefik devletlerin Türkiye ile barış yapmak için gösterdikleri şiddetli istek, Aralık 1919 sonlarına doğru son derece azalmış ve barış belirsiz bir zaman bırakılmıştı. Onların maksatları, Türkiye üzerinde kendi çıkarları için olupbittiler meydana getirmek ve bunları Türkiye ile yapacakları barışa temel saymaktı. İşgalleri altında bulunan Adana iliyle Aydın ilinin ( Muğla Sancağı hariç) ve bu iki işgal bölgesine paralel olarak Antalya ve çevresinin buraları işgal eden devletlere; boğazların ise İngiliz egemenliğine bırakılması isteniyordu. Boğazlar Müttefiklerin Türkleri yok etmek için düşündükleri ikinci tedbir de, fiilen yürütmekte oldukları müşterek idareden yararlanarak Türkiye’yi içten çökertmekti. Bunun için de, o sırada memleketteki iç siyasi bozukluğu bir vasıta olarak kullanmaları mümkündü. Bu suretle ilk iş, Türk milli kuvvetlerinin çözülüp erimesini, sonra da elde kalan silah ve cephanenin faydalanılmaz hale getirilmesini sağlamaktı. Anadolu’daki bu düşünce ve durum karşısında, İstanbul’da kurulmuş olan Meclisi Mebusan’da ve hükümette hatta Anadolu milli harekâtına fiilen katılanların bazılarında Heyeti Temsiliye ve Kuvayı Milliye faaliyetlerinin durdurulması ve kurtuluş davasının Meclis-i Mebus ana ve hükümetin sevk ve idaresine bırakılması fikri açıkça hissedilmeye başlanmıştı. Nitekim Sadrazam Alı Rıza Paşa da beyanname ve tamimiyle ( 9 ve 14 Şubat), meclis varken hiçbir kuruluşun “İrade-i Milliye” adına artık konuşamayacağını ilan etmişti. Uyguladıkları ikinci plan, sık sık hükmet değişikliği sağlayarak kendi istediklerine göre bir hükümet teşkilini gerçekleştirmek amacıyla Osmanlı hükümetlerine devamlı baskı uyguladılar. Bu sırada Heyeti Temsiliye Ankara’ya hareket etmişti, Heyet-i Temsiliye Ankara’ya ulaştığı sıralarda İstanbul’da da önemli olaylar meydana gelmekteydi. İngilizlerin baskısı sonu, Mersinli Cemal paşa Harbiye Nazırlığı’ndan istifa etmiş, yerine Fevzi Paşa (Mareşal Fevzi Çakmak) tayin edilmişti. Yönetimde bulunan Ali Rıza Paşa kabinesi, işgal kuvvetlerinin, Milli Mücadeleyi olduğu yerde bıraktırmak için devamlı ağır tazyiki altında idi. Hürriyet ve İtilaf ile mandacılar ve Damat Ferit Paşa taraftarları da padişahın çevresinde toplanmışlardı. Ali Rıza Paşa Hükümeti, Damat Ferit Paşa kabinesi ile kıyaslanmayacak şekilde Milli Mücadele müsamahakâr idi
The Ottoman Empire has been defeated from Harpten, the many important places of the country have been occupied by the enemy, the armies have been distributed, the arms deposits have been handled, the Parliament has been eradicated in Mebusan, in the end all of our assets have been lowered to zero in the light of the fact that there is no sense of any sense and the oil is exhausted in the light of a fist, a government that is constantly changing as a lightning, and the victorious opposition states that want to destroy the Ottoman Empire. The intense desire of the victorious allies to make peace with Turkey was extremely reduced by the end of December 1919 and peace was left uncertain. Their objective was to create what they were on Turkey for their own interests and to make them the basis for the peace they would do with Turkey. It was requested that the Adana province and the Aydin province (except Muğla Sanca) and these two occupied areas, parallel to Antalya and its surrounding states that occupied these places, and the throats to be left to the British sovereignty. The second measure the allies thought to destroy the Turks was to throw down Turkey by taking advantage of the client administration they were actually doing. For this reason, they could then use the internal political disorder in the country as a means. In this way, the first task was to ensure the dissolution and erosion of the Turkish national forces, and then to make the remaining weapons and weapons useless. In the face of this thought and situation in Anadolu, the idea of the Parliament established in Istanbul in Mebusan and some of the participants in the government and even the Anadolu national movement in fact began to be clearly felt by the committee representative and quota Millions’ activities and the liberation case of the Parliament-i Mebus and the government’s leadership and administration. Indeed, Sadrazam Alı Rıza Pasha also announced with the statement and completion (February 9 and 14), that no organization will no longer speak in the name of "Irade-i Millliye" while there is a parliament. The second plan they implemented, often by providing government change, continuously imposed pressure on the Ottoman governments in order to implement a government structure according to their own desire. At this time, the committee moved to Ankara, and when the committee arrived in Ankara, important events were taking place in Istanbul. At the end of the British pressure, Mersinli Cemal Pasha resigned from the Harbiye Nazareth, and Fevzi Pasha (Mareşal Fevzi Çakmak) was appointed. Ali Rıza Pasha's cabinet was under constant heavy struggle to leave the National Struggle where the occupational forces were. Hürriyet and Itilaf and mandacks and Damat Ferit Pasha supporters were also gathered around the padişah. Ali Rıza Pasha Government was uncommon to the National Struggle in such a way as Damat Ferit Pasha's Cabinet
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley