Abstract:

XVI. yy.’ın önde gelen Halvet şeyhlerinden olan Nûreddinzâde (ö. 981/1574), Sofyalı Bâlî Efendi’nin halifesidir. Filibe’de ve İstanbul’da faaliyet gösteren Nûreddinzâde’nin tasavvuf anlayışını, Kur’an ve sünnet çizgisinde şeriat ve Ehli sünnete bağlılık; aşırılıklardan uzak temkinli bir vahdet-i vücudu tahkik etmek şeklinde özetleyebiliriz. Başta Kanuni ve Sokullu olmak üzere devlet adamları- nın da kendisinden istifade etği Nureddinzade, yazdığı eserlerle ve yetiştirdiği müritleriyle, tasavvuf tarihinde müstesna bir yere sahip olmuştur. Nureddinzade, Bedreddin Simâvî’nin Vâridât adlı eserine yazdığı reddiyede, Ahiret, Ba’s, Haşr, Cennet ve Cehennem, Melek, Şeytan ve Cin, Hz. İsa’nın Durumu, Allah’ın İradesi, Âlemin Kıdemi konularında, Simâvî’nin ve Vâridât şârihlerinin görüşlerine önemli tenkitler yapmıştır.

Keywords: