Özet:

Türkiye’deki belediyeler çevre sorunlarıyla mücadele etmede geniş çapta yasal araçlara sahiptir. Katı atık yönetimi, çevre sağlığı ve çevre yönetimi yalnızca Belediye Kanununda yazılı olan sorumlulukların arasından bazılarıdır. Büyükşehir Belediye Kanunu dikkate alındığında, büyükşehirlerde büyükşehir belediyelerinin sahip olduğu görev ve yetkilerin daha da fazla olduğu görülmektedir. Bunlara ek olarak ve aynı Kanunlara göre, belediye başkanlarının, aynı zamanda yetkileri de olan, belde halkının huzur, esenlik, sağlık ve mutluluğu için gereken önlemleri alma sorumlulukları da bulunmaktadır. Böylece belediyeler ister istemez sundukları çeşitli hizmetlerle halkın yaşam memnuniyetini de sağlamak zorundadırlar. Bu çalışma belediyelerin sorumluluk alanına giren çevresel etkenlerin yaşam memnuniyeti üzerindeki etkisini tahmin etmeyi amaçlamaktadır. Bu bakımdan, Türkiye İstatistik Kurumunun yayımlamış olduğu 2015 yılı illerin yaşam memnuniyeti gösterge değerleri ve 2018 yılındaki çevre istatistiklerini kullanmış bulunmaktayız. İkinci olarak, Hazine ve Maliye Bakanlığı tarafından duyurulan belediyelerin çevre harcamalarını da bu çalışmada uygulanan modele dâhil ettik. Bağımlı değişken olan “yaşam memnuniyeti” üzerinde çevresel bağımsız değişkenlerin etkisini tahmin etmek için sıralı lojistik regresyonu kullandık. Tahminimizin başlıca sonuçları kanalizasyon hizmeti alan belediye sayısı, içme suyu arıtma tesisi hizmeti alan belediye nüfusunun oranı, km2’ye düşen ormanlık alan ve belediyelerin çevre harcamaları gibi bazı çevresel etkenlerin Türkiye’de belediye sınırları içerisinde yaşayan yerleşiklerin yaşam memnuniyeti üzerinde çeşitli düzeylerde pozitif yönlü etkileri olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler: