Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
46
İndirme
15
Nietzsche (1844- 1900) kendini filozoflar içinde ilk psikolog olarak tanımlar; bu tavrı ile şüphesiz Freud’un ve psikanalizin yolunu açan kişi olmuştur. Var oluşu reddeden ve hakikatin sağlamlığına iman eden Nietzsche kendisine kavramlardan bir dünya inşa eder. Bu dünyada yalnız bir savaşçı olarak uzun uzun yargıladıkları arasında Tanrı’yı ölüme hapsetmekle yaratıcılık üstüne de bir hükme varmış olur. Daha doğrusu onun temel problemi yoktan var etmek ile yeniden biçimlendirmek arasındaki süreç ve bunun ters (yahut en azından yanlış) anlaşılmasıdır. Metaforun bu kendi gerçeğini oluşturma refleksi (kötümserliğin tamamlayıcısı olarak) Nietzsche’yi ziyadesiyle öfkelendirir. Metafor kapatan, yanıltan, büken ve örten yapısı ile kurmaca içinde sahtenin ve yanlışın sembolüdür onun için. Anlatan, ikna eden, kelimelerle yeni dünyalar kuran yazar metafor enstrümanı ile içine düştüğü karamsar dünyayı büyüleyici bir ambalaj içinde, mis kokular eşliğinde ve nihayetinde hoşa giden bir surette vermeye muktedirdir. Başka bir deyişle okurun pasifleşmesi, ruh halinin değişmesi ve karamsarlıktan pay alması tehlikesi mevzubahistir. Acaba Sait Faik Abasıyanık (1906- 1954) Alemdağ’da Var Bir Yılan hikayesinde, sadece tamamen ve kökten değişen insana bakışı ile zararsız bir düzeyde pesimist mi kalmıştır; yoksa Nietzsche’nin lanetlediği şekilde kelimeleri metaforik güçlerinden istifade ile birer kesici alet gibi kullanıp dört hikâyelik bir dünyada hakikati tahrip ederek bağımsızlığını mı ilan etmiştir? Türk Edebiyatı’nın en büyük hikâyecilerinden olan Sait Faik’in hayatının en karanlık döneminde değişen ruh halini kelimelere sindirmeden yazması düşünülemez elbette. Şu hâlde pesimizm’in Schopenhauer, Hartmann, Tönnies, Spengler, Hobbes ve bilhassa Nietzsche ekseninde yapılan teorik izahına Sait Faik Abasıyanık’ın Alemdağ’ında olup bitenleri ilave etmekle tatbikat kısmı nispeten tamamlanmış olacaktır.
Nietzsche (1844-1900) describes himself as the first psychologist among philosophers; with this attitude he was undoubtedly the person who opened the way to Freud and psychanalism. Nietzsche, who refuses to exist and believes in the solidity of truth, builds a world of concepts for himself. In this world, among the long-term judgments of a solitary warrior, there is a judgment over creativity by imprisoning God to death. More precisely, its main problem is the process between existing and re-forming and the opposite (or at least wrong) understanding of it. This reflection of the metafor that creates its own truth (as the complementary of malignity) is much more angry to Nietzsche. The metaphor is a symbol of false and false in the curvature with its closing, misleading, foolish and foolish structure for it. The narrative, convincing writer, who creates new worlds with words, is able to give the dark world in which he falls into with the metafor instrument in a charming packaging, accompanied by myths and eventually in a pleasant form. In other words, the reader is at risk of passivity, changing mood and taking part in frustration. Is Sait Faik Abasyanik (1906- 1954) in the story of a Serpent, only pessimistic at a harmless level with a completely and root-changing human view; or did Nietzsche, as he was forgotten, use the words as a cutting-edge tool and declare his independence by destroying the truth in a four-historic world? It is unimaginable that Sait Faik, one of the greatest historians of Turkish literature, will not be able to write the mood of his life in the darkest period without digesting the words. At this point, the theoretical explanation of pessimism made in the Schopenhauer, Hartmann, Tönnies, Spengler, Hobbes and in particular Nietzsche axis will be relatively completed by adding what is happening in Sait Faik Abasyanik's Almageddon.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley