Özet:

Akıl ve iradeyle donatılan insan, mutlak anlamda yalnızca Allah’a itaat edebilir. İslâmî doktrinde Allah ve nübüvvet nokta- nazarından Peygamberler hariç, hiçbir varlık sınırsız itaate layık değildir. İnsanların birbirinden farklı nitelik ve donanıma sahip olmaları tabiidir. Fakat hiç kimse sahip olduğu sıfat, yetki ya da konumu nedeniyle sınırsız itaati hak etmez. Meşru ve makul düzeyde olması şartıyla Kur’ân, anne-baba ve ulu’l-emre itaati emretmektedir. Kur’ân’a göre her ne şekilde olursa olsun şeytan, inkârcılar ve bozgunculara itaat edilmez. Zira bunlar, insanları doğruluktan saptıranlardır. Sınırsız itaatte de saptırıcı bir taraf vardır. Çünkü sınırsız şekilde itaatte bulunanlar, itaat ettiklerinin hiçbir söz ya da davranışını sorgulamazlar. Başka bir ifadeyle sınırsız itaatte mutlak teslimiyet vardır. Bu durumda olan birinin itaat ettiği kişinin yanlış yapabileceğini düşünmesi düşük bir ihtimaldir. Bu türden bir itaat, beraberinde yaşamın her alanına taalluk eden birçok problemi getirmesi kaçınılmazdır. “Sınırsız itaat” problemini Kur’ânî açıdan kritize etmeyi hedefleyen bu çalışmamızda nitel araştırma yönteminin araçlarından doküman analizi metoduna başvurulacaktır.

Anahtar Kelimeler: