Özet:

Piet Mondrian Neo-plastik sanatın uygulayıcısı ve savunucusudur. Önceleri doğa soyutlamalarından elde ettiği kompozisyonlar çalışmışken sonraları teozofinin etkisiyle platoncu bir yoruma ulaşmıştır. Esas gerçekliği resmetme adına yüzeyde birbirine dayanmış siyah dikey-yatay çizgiler, beyaz, sarı, kırmızı ve maviden oluşan dörtgen renk alanları kullanarak oluşturulmuş çalışmalar pure soyut ifade taşırlar. Bununla birlikte Sanatçının Amerika’ya göçü sonrası Pure soyut olan yapıtları ise nesnel ifadeyi ya da çeşitli melodileri karşılayan isimlerle adlandırılmıştır. Kazimir Malevich süprematist sanat akımın kurucusudur. Yüzeyde doğasal olanın yıkılıp yok edilmesi ve duyumculuğun en temel öğretisi olan akım çerçevesinde incelenen yapıtlar, bazen akımın ismi ve numara ile adlandırılırken bazen de nesnel ifadelerle ilişkilendirilerek isimlendirilmişlerdir. Çalışmanın amacı; P. Mondrian ve K. Malevich’in soyut yapıtlarına nesnel isimler vermelerinin yapıtı algılama adına izleyicide oluşturabileceği etkiyi ve sanatçıların bu yaklaşımlarıyla neyi amaçladıklarını çözümleyebilmektir. Çalışmanın örneklemini Mondrian ve Malevich’in nesnel isimlerle adlandırdıkları eserlerden örnekler oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak sanat eseri inceleme ve literatür tarama yöntemleri kullanılmıştır. Mondran’ın Amerika’ya göçü sonrası soyut eserlerine nesnel isimler verdiği bilgisine ulaşılırken Malevich’in nesnel isimler verdiği soyut yapıtlarındaki biçimlerle, verilen isimlerin bağlantısız olduğu sonucuna varılmıştır. Elde edilen bulgular çalışmanın önemi açısından tartışılmıştır. Piet Mondrian ve Kazimir Malevich’in soyut yapıtlarını doğru bir biçimde anlamlandırma adına yapılmış bu çalışmanın sanat eğitimcileri ve öğrencileri için kaynak olarak sunulması öngörülmektedir.

Anahtar Kelimeler: