Abstract:

Âd, on sekiz sûrede bir kısım peygamber kıssasında anlatılan, helâk olan kavimler arasında yer alan, hakkındaki tarihî bilgiler Kur’ân’da dağınık halde bulunan bir kavimdir. Bu isim mana bakımından onun ahvâline uygun bir anlam ifade eder. Âd kelimesi, Kur'ân'da yirmi dört âyette geçer ve konunun anlatıldığı âyet sayısı elli dokuzu bulur. Hûd isminin geçtiği âyetler de dikkate alınınca konuyla ilgili âyet sayısı yetmiş bire ulaşır. Allah Âd kavmine Hûd’u peygamber olarak göndermiştir. Ancak, Âd kavminden çok az insan Hûd’a inanmıştır. Her şeye rağmen Hûd, onlara rehberlik etmeye ve Allah'ın mesajını iletmeye devam etti. Kavmi tarafından yapılan tehdit ve baskılara rağmen inancından geri dönmemiş aksine onlara karşı çıkmıştı. Çünkü Hûd, Allah’tan aldığı sonsuz güven ve itminanla yaptığının ve söylediğinin kesinlikle doğru olduğuna inanıyordu. Hûd Peygamber’in kabilesi, uyarıları dikkate almadığından Allah tarafından önüne geçilmez şiddetli bir rüzgar, yıldırım, şimşek ve depremle yok olup gitmiştir. Bu çalışmayla, vaktiyle Arap Yarımadasının güneyinde yaşamış olan Âd kavminin, güçlü, zorba, inkârcı, atalarının gelenek ve inançlarına sıkıca bağlı, eski bir millet olduğu ortaya çıkmıştır. Âd’ın başına gelen felâkette, onun menfi inancının, tutumunun, davranışının son derece etkin olduğu gerçeği temâyüz etmiştir. Ayrıca kendilerine özgü tavırlarını devam ettirmeleri onların çok tutarsız ve mantıkısız oldukarını göstermiştir. Âd kıssasında, her inkârcıya, maddeciye, zorbaya ve Yüce Allah’a baş kaldırana, yok edilen Âd’ın tutumu ana çizgileri ile verilerek uyarı yapılmakta, onun durumuna düşülmemesine, haktan yana tavır alınarak zorbalığa karşı çıkılmasına dikkat çekilmiştir.

Keywords: