Abstract:

Bu araştırmanın amacı, Türkçe öğretmeni adaylarının konuşma kaygıları üzerinde akran geribildirimi ile öğretmen geribildirimi arasında bir farklılık olup olmadığını belirlemektir. Bu amaç doğrultusunda Gaziantep Üniversitesi Türkçe ve Sosyal Bilimler Eğitimi Bölümü 2. sınıfta öğrenim görmekte olan 30 öğrenciden biri deney (akran geribildirimi), diğeri kontrol (öğretmen geribildirimi) olmak üzere iki grup oluşturulmuştur. Gruplar, öncelikle olasılıklı örnekleme yoluyla yansız atamayla belirlenmiş, 6 haftalık uygulama sürecinin ardından bu gruplara katılan öğrencilere akran ya da öğretmen geribildirimlerine katılma durumlarına göre sorular sorulmuş ve bu doğrultuda geribildirimlere ilişkin onların görüşleri alınmıştır. Karma yönteme göre yapılan bu çalışmada nicel ve nitel veri toplama yöntemleri birlikte kullanılmıştır. Nicel veri toplama aracı olarak Kınay ve Özkan (2014) tarafından geliştirilen “Öğretmen Adayları İçin Konuşma Kaygısı Ölçeği (ÖAKKÖ)” kullanılmıştır. Nitel veri toplama aracı olarak da “yarı yapılandırılmış görüşme formu” kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, hem akran hem de öğretmen geribildirimi alan grupların ön test-son test ortalamaları arasında konuşma kaygısının azaldığına yönelik anlamlı bir farklılığa ulaşılırken, gruplar arası son test ortalaması arasında anlamlı bir farklılığa ulaşılamamıştır. Yapılan görüşme sonucunda ise her iki grubun konuşma etkinlikleri öncesinde kaygı durumları yaşadıkları; ancak yapılan geribildirime ilişkin etkinlikler sonrasında ise onlarda konuşma kaygısının azalması yönde farklılıklar yarattığı ve öğretmen adaylarının özellikle geribildirimlere ilişkin olumlu görüş bildirdiğine ulaşılmıştır. Ancak her iki grubun da geribildirim olarak öğretmen geribildirimini yeğledikleri sonucu elde edilmiştir.

Keywords: