Özet:

Modern öncesi ve sonrası dönemde eğitimin muhtevası karşılaştırıldığında belirgin bir farklılaşmanın olduğunu ifade etmek mümkündür. Bunun nedeni ise eğitim ve din eğitimine yüklenen anlamın değişmiş olmasıdır. Modern öncesi dönemde eğitimin karakteri dinî idi. İnsana ve dünyaya bakışta dinin tesiri daha hâkimdi. Dolayısıyla eğitimin muhtevası da bu yönde belirleniyordu. Modern dönemde ise eğitime yön veren ana unsur, yeni süreci de omuzlarında taşıyan iktisadi ve sınai düzen ve bu düzenin beraberinde getirdiği insan anlayışıdır. Değişen bu ana unsurun eğitimden beklentisi bu düzene uyum sağlayabilecek ve öncelikle iktisadî değer üretebilecek fertler yetiştirmektir. Din eğitimi de bundan bağımsız düşünülmemelidir. O da eğitim sistemi içerisinde bu amaca hizmet edebilecek bir muhteva ile yer alabilmektedir. Bu çalışmada söz konusu farklılık geçmişten günümüze Müslüman âlim ve eğitimcilerin eğitimin (dolayısıyla din eğitiminin) muhtevasına dair görüşleri üzerinden ortaya konulmaya ve değerlendirilmeye çalışılmıştır. Erken dönem İslam âlimlerinin eğitimin içeriğine dair görüşlerinde öne çıkan konular, Kur’an eğitimi, öğretimi yapılan ilimlerin tasnifi ve edeb/adabu’l-muaşeret kurallarıdır. Günümüz eğitimcileri ve düşünürlerinin eğitim/din eğitiminin içeriğine dair görüşlerinin, modern eğitim sistemi ile ilgili görüşlerine bağlı olarak iki temel yaklaşıma dayandığı söylenebilir. Bunlardan birisi geleneksel dinî eğitim anlayışını esas alan yaklaşımdır. Diğeri ise mevcut durumu bir gerçeklik olarak kabul edip, mevcut şartlara dayalı olarak öneriler geliştirmeye çalışan din eğitimi yaklaşımıdır.

Anahtar Kelimeler: