Özet:

20. yüzyıl Türk düşünce hayâtının önemli simâlarından biri olan Hüseyin Nihâl Atsız, fikir adamlığının yanında edebiyâtçı ve târihçi kimliğiyle de ön plana çıkmıştır. Onun hakkındaki araştırmaların çoğu yalnızca Türkçülük ülküsünü ele alan çalışmalar olmakla birlikte, ilim adamlığı bağlamında târihçiliği de göz ardı edilmemesi gereken bir araştırma alanıdır. Atsız’ın bakış açısıyla târih, yalnızca geçmiş zamanın bilgisi demek değildir. Onun târih anlayışında bir topluluğun millet olarak adlandırılması için târih bir zorunluluk ve bir tecrübe kaynağıdır. Bunun yanında millî değerlerin korunması noktasında da kutsal bir mânâ ifâde etmektedir. Buradan hareketle çalışmanın ilk bölümünde Atsız’ın târih denilen kavrama yüklediği mânâ açıklanarak genel itibariyle târih algısı ortaya koyulacaktır. Çalışmanın ikinci bölümünde ise Atsız’ın Türk târihi hakkındaki görüşleri ele alınarak bugün dahi hâlâ târihçiler arasında çözüme kavuşturulamamış olan Türk târihinin dönemlendirilmesi ve devamlılığı konusunda ileri sürdüğü tezler incelenerek, bunun Türk târih felsefesi ve metodolojisi yönünden önemine değinilecektir. Şimdiye dek Atsız’ın târih felsefesini ayrıntısıyla inceleyen bir araştırma yapılmamıştır. Bu açıdan makalemiz, Atsız ile ilgili önemli bir konunun aydınlatılmasında önemli bir görevi yüklenecektir. Bunun yanında Atsız’ın sahip olduğu fikri yapının ve târihçiliğinin etkisiyle Türkçü târih anlayışı diyebileceğimiz bir kavramın ortaya çıkarılması ve irdelenmesi bakımından da makalemiz bir ilk olacaktır. Nihâl Atsız’ın görüşleri doğrultusunda Türkçü târih anlayışının târihe yüklediği mânâ ve ondan beklentilerine dikkat çekilecek ve Türk târihinin metodolojik sorunlarına nasıl bir yaklaşım sergilendiği eleştirel bir şekilde ele alınacaktır.

Anahtar Kelimeler: